Tarija!

Hoi,

Na bijna 2 weken nog eens een update van onze avonturen...

De laatste dag in San Pedro de Atacama hebben we onze fietscapaciteiten nog eens bovengehaald, dat was lang geleden! met wat zadelpijn als gevolg :)

We hebben schoon dingen gezien, een prachtig klein kerkje op een heuvel in een minidorpje, "la gargante del diablo", een soort doolhof waar we doorgefietst zijn met allerlei vreemde rotsformaties.

Vanuit San Pedro vertrokken we dan naar de Hito Cajones, de grens met Bolivia. Na enkele problemen met een auto die ons niet is komen oppikken, zijn we in een auto meegereden met een groep van vijf fransen. Met deze groep hebben we de 'Laguna Colorado' en 'Salar de Uyuni' bezocht, indrukwekkende ervaring! Drie dagen lang schitterende landschappen aangapen ;-). In Uyuni zelf hebben we een nachtje geslapen en de lekkerste pizza in zeer lange tijd gegeten.

Na een rit van 3 uurtjes stonden we in Potosi, 'De keizerstad'. Hier werd in de tijd van de Spanjaarden een gigantische hoeveelheid zilver (één vergelijking zegt; genoeg om een straat van hier tot in Madrid aan te leggen) opgedolven. De mijn is nog altijd actief (tin, koper, zilver,...) en we hebben ze bezocht.... door kleine gaten kruipen, geen lucht, veel stof, veel miserie, mensen die tot 24uur aan één stuk doorwerken, zonder eten, zonder nr2 te mogen doen, zonder luchthamers,.. en meestal voor eigen rekening... We hebben een avond moeten bekomen van de ervaring. We hebben in Potosi ook la Casa de la Moneda bezocht en een mooi klooster: Santa Teresa.

Van Potosi zijn we naar Sucre gegaan, de eigenlijke hoofdstad van Bolivia, hoewel alle officiële en administratieve gebouwen in La Paz zijn. Sucre is een aangename, gezellige stad, al een pak lager dan Potosi, waardoor het klimaat er ook wat beter meeviel... :)

Helaas vielen we allebei (gelukkig om de beurt) ten prooi aan wat maag-darmklachten... Isabelle na wat te veel chuflays te drinken (plaatselijke cocktail met singani) en waarschijnlijk de dag nadien iets verkeerds te eten. Gelukkig ging het al heel wat beter de dag nadien, zodat we toch wat van de stad konden zien, en ook allerlei (al dan niet militaire) parades voor "el Bicentenario", de dag waarop 200 jaar geleden de Zuid-Amerikaanse onafhankelijkheid werd uitgeroepen in Sucre. Dinsdag zijn we met een plaatselijke charango-meester die we al hadden horen spelen een charango gaan kopen voor Andreas. (voor diegenen die niet weten wat dat is: dat is zo'n klein gitaartje). Na de aankoop kreeg Andreas ook nog een paar uur privé-les op een rustig plekje in de stad. Nu alleen nog genoeg oefenen! (Los playeros, jullie zijn gewaarschuwd!)

De charangoleraar had Andreas wat coca-blaadjes aangeboden, samen met ceniza de quinoa (quinoa-assen die er soms bij "gekauwd" worden om de bittere smaak van de coca te verzachten), maar die bleken een negatief effect te hebben op zijn maag, want nadat we 's middags iets gegeten hadden, moest Andreas ineens in spoedtempo terug naar onze logeerplek.

De dag erna ging het gelukkig beter, zodat we nog het Recoleta klooster konden bezoeken, waar een zeeeer oude cederboom staat. In de namiddag hebben we dan de nachtbus genomen naar Tarija, waar Lisa (jawel, mijn Brasschaatse collega) ons kwam ophalen aan de busterminal. De zetels in de bus vielen wonder boven wonder mee, maar de kou en de staat van de weg waren wat minder ;)

In Tarija hebben we gisteren Casa Vieja bezocht, waar wijn gemaakt wordt. We hebben ook al een aantal bekenden (terug)gezien, althans voor mij. We logeren bij Cira, die op dit moment in Argentinië zit voor het werk, maar ze komt zondag terug, zodat we haar toch nog even zullen zien. Dinsdagmiddag nemen we een vliegtuig (TAM) richting La Paz.

daaaaaaaaaaag,

a en i

San Pedro de Atacama

Hello,

Hier zijn we nog eens... Van het ene uiterste zijn we in het andere uiterste van Chili beland. Letterlijk en figuurlijk (van redelijk zuidelijk zijn we naar redelijk noordelijk gegaan, en ipv regen regen regen en prachtige groene landschappen, zitten we nu in de droogste woestijn van de wereld, de Atacama woestijn.
Na Castro zijn we naar Puerto Varas gereden, een mooi en aangenaam stadje in Duitse stijl aan het meer Llanquihue. De volgende dag zijn we helemaal rond het meer gereden, en hebben we het nationale park(je) Petrohue bezocht, met watervallen, en ook Frutillar, een klein stadje aan de rand van het meer. Zondag zijn we dan terug naar Chillán gereden (7u in de gietende regen, pffrt!). We zijn er uiteraard veilig geraakt (vooral dankzij de goede rijkunsten van Andreas).
Maandag zijn we terug richting Santiago gegaan, ditmaal met de trein!
Na een klein afscheidshapje en drankje maandagavond zijn we dan dinsdagmiddag op de bus gestapt richting San Pedro, 24uur, help! Dat is toch echt te veel van het goeie, maar ja. Soms moeten er offers gedaan worden, nietwaar? We hebben ook nog vliegtickets gecheckt, maar die waren wat te duur voor ons budget :)
Sinds woensdag zijn we hier, het regent hier zelden, alles is kurkdroog behalve in de oases, het is nogal stoffig, overdag zonnig en best wel warm, 's avonds en 's nachts koud. Gisteren hebben we gezwommen = gedreven in een zoutlagune in de vallei, heel grappig. Eigenlijk was de vallei vroeger één grote lagune, en zijn de lagunes die nu nog overblijven de bodem. Ook de Cejar lagune is erg mooi. In de late namiddag zijn we nog naar de maanvallei gegaan, om er de zonsondergang te bekijken... waw! En toevallig kwamen we er een australisch-brits koppel tegen dat we in Peru hadden leren kennen, super! We hadden beiden niet gedacht van elkaar nog tegen te komen, maar zij hadden na Bolivia beslist om toch nog even naar Chili te komen, vandaar... leuk toeval!
Vanmorgen zijn we om 3.30u opgestaan om met een tour te vertrekken naar de geisers, op meer dan 4000m hoogte, en naast de vulkaan Tatio. Indrukwekkend! En brrr vreselijk koud daarboven (-10graden!!!). Nadien hebben we nog vicuñas gekeken, lama's, allerlei watervogels die op die hoogte leven: (andesgans, andes-eend, een soort waterkoet, etc) En we hebben ook nog een minidorpje bezocht, waar max 40, min 5 mensen wonen, en waar ze lekkere empanadas en anticuchos van lama-vlees verkochten, mmm!
Morgen bezoeken we nog wat lagunes en dorpen op de altiplano, zondag denken we fietsen te huren om de buurt hier eens op een andere manier te leren kennen, en maandag vertrekken we richting Bolivia, Uyuni. Nu zijn we alleen nog aan't kijken hoe we op een goeie en niet al te dure manier de zoutvlakte kunnen verkennen...

daaaaaaaaaaag
i en a

het regent pijpestelen in Castro

Hoi,

Het is hier 8.46u 's ochtends, en ik wacht op Carolina en Andreas, die nog moeten douchen, alvorens we kunnen ontbijten in het hostal in een echte "palafito"-woning in Castro, Chiloè. Palafito-huizen zijn eigenlijk een soort paalwoningen, die met hun voeten (palen) in de (binnen)zee staan die hier in Castro is.
Vorige maandag zijn we met een autootje (een groene polo) vertrokken vanuit Chillàn naar Valdivia, een stadje aan de rand van de rivier Calle Calle. Er zaten zowaar verschillende grote zeeleeuwen op de kant, die grappige geluiden maken en zich nogal plomp voortbewegen :)
Dinsdag zijn we dan de buurt wat gaan verkennen, een fort in Niebla, en de rotsachtige kust met woeste golven. Diezelfde dag zijn we doorgereden tot de noordelijke stad Ancud op het eiland Chiloè. 't is te zeggen: We hebben een ferry moeten nemen van Pargua tot op het eiland. Chiloè is vooral bekend om zijn schapenwollen sokken (en truien, sjaals, etc). De gemiddelde temperatuur is er rond de 10 graden, en rond deze tijd van het jaar (Chileense winter) soms nog wat kouder :(
In Ancud hadden we wat moeite met logies te vinden, op verschillende plaatsen waar een hostal/hospedaje bord uithing, hadden ze precies niet veel zin om ons te ontvangen :( Ach ja, we hebben uiteindelijk wel iets gevonden, gelukkig. Maar toch vreemd...
Ancud op zich is niet zo vreselijk bijzonder, zodat we de volgende dag door zijn gereden tot in Chonchi, vanwaaruit we gisteren het nationale park van Chiloè hebben bezocht. We maakten er een wandeling door een bos, dat nogal sprookjesachtig leek... speciaal ;)
Vermits het begon te regenen (jaja, Chiloè staat bekend om zijn regenachtig klimaat), zijn we dan tot in Castro gereden, waar we de feria artesanal hebben bezocht, en een kerk, die helemaal in hout is opgetrokken. Indrukwekkend. Hier op het eiland Chiloè zijn de meeste huizen in hout gemaakt, en dus ook de kerken. Verschillende kerken zijn trouwens werelderfgoed.
Enfin, wat we vandaag gaan doen, zullen we nog moeten zien...
tot de volgende!
groetjes
i en a

na een weekje Chili...

Hoi,

We zitten al meer dan een week in Chili. Na het vorige bericht vertrokken we 's ochtends om 7.30u naar Tacna met de bus (6u), daar namen we een colectivo/taxi om de grens met Chili over te steken (2u) en nadien namen we vanuit Arica een bus naar Santiago rechtstreeks... (28!!!!u)

En dat terwijl ik (Isabelle) het geluk had om eindelijk de wraak van Moctezuma te mogen meemaken... Enfin, een aantal immodiums later was het serieus beter, maar toch niet zo heel aangenaam om in die omstandigheden op een bus te moeten zitten waar de wc enkel als "orinario" gebruikt mag worden, haha. Vooral in Peru wordt dat er goed ingepompt door de terramoza/os. (steward/ess maar dan op de bus ;)

In Santiago kwamen we tegen 22u aan, en werden hartelijk ontvangen door Carolina en haar zus Valeria. Ze hadden ook nog lekker gekookt voor ons! Mmm...

Na een heerlijke nachtrust in een écht bed gingen we de volgende dag Santiago een beetje verkennen: het precolombiaans museum, en het centrum...

Santiago is in vergelijking met Lima tenminste precies wel een aangename stad, alleen hangt er nogal veel smog ;)

Zondag zijn we met de teleferico de Cerro San Cristobal opgegaan om daar een lekkere picknick te houden.

Maandag hebben we lekkere pastel de choclo gegeten en empanadas in el pueblo de los dominicos, een klein dorpje in de stad met allerlei artesania-winkeltjes. (we hebben ons ingehouden ;)

Dinsdag en woensdag waren we in Valparaiso en in Viña del Mar, waar het nogal grauw en koud was, precies belgisch herfstweer... (dat was lang geleden!) We bezochten ook de Ciudad Abierta, een architectonisch project dat in de jaren '60 is opgestart door een aantal architectuurproffen van de universiteit van Valparaiso. Het is eigenlijk een plaats in de duinen vlak bij de zee waar een aantal bizarre constructies staan waar soms ook mensen in wonen. (Misschien weten de architecten onder jullie waarover het gaat?)

Over het algemeen doen we rustig aan in Chili, (veel feestjes, veel pisco sour of piscola, etc...) Wel aangenaam!

Donderdag hebben we met Carolina en een vriendin van haar de bus naar Chillan genomen, om haar moeder te bezoeken en vrijdag naar een asado te gaan (bbq) bij een andere vriendin wiens ouders in een prachtig huis op het platteland hier in de buurt wonen...

Nadien zijn we met z'n allen (6) naar las termas de Chillan getrokken, waar we eigenlijk gewoon op weekend gingen in een buitenhuis. Na meer piscola nog naar een feestje geweest (10 man in een kleine living met luide muziek, het leek wel een kotfeestje).

Zaterdag enkele dingen bezocht in de buurt, net hetzelfde als 8 jaar geleden met de familie Dieryck ;). En 's avonds gekaart (truco en poker) met........ piscola!

Vandaag (zondag) zijn we terug naar Chillan gekomen en morgen vertrekken we met Carolina en een auto van haar vader richting Chiloe, wat zuidelijker in het land. Zo zien we toch ook iets in het zuiden alvorens we weer richting Santiago en nadien San Pedro de Atacama gaan... Ons plan is om over een tweetal weken in Bolivia te zijn... we zullen zien! ;)

tot zover,

i en a