Tarija!

Hoi,

Na bijna 2 weken nog eens een update van onze avonturen...

De laatste dag in San Pedro de Atacama hebben we onze fietscapaciteiten nog eens bovengehaald, dat was lang geleden! met wat zadelpijn als gevolg :)

We hebben schoon dingen gezien, een prachtig klein kerkje op een heuvel in een minidorpje, "la gargante del diablo", een soort doolhof waar we doorgefietst zijn met allerlei vreemde rotsformaties.

Vanuit San Pedro vertrokken we dan naar de Hito Cajones, de grens met Bolivia. Na enkele problemen met een auto die ons niet is komen oppikken, zijn we in een auto meegereden met een groep van vijf fransen. Met deze groep hebben we de 'Laguna Colorado' en 'Salar de Uyuni' bezocht, indrukwekkende ervaring! Drie dagen lang schitterende landschappen aangapen ;-). In Uyuni zelf hebben we een nachtje geslapen en de lekkerste pizza in zeer lange tijd gegeten.

Na een rit van 3 uurtjes stonden we in Potosi, 'De keizerstad'. Hier werd in de tijd van de Spanjaarden een gigantische hoeveelheid zilver (één vergelijking zegt; genoeg om een straat van hier tot in Madrid aan te leggen) opgedolven. De mijn is nog altijd actief (tin, koper, zilver,...) en we hebben ze bezocht.... door kleine gaten kruipen, geen lucht, veel stof, veel miserie, mensen die tot 24uur aan één stuk doorwerken, zonder eten, zonder nr2 te mogen doen, zonder luchthamers,.. en meestal voor eigen rekening... We hebben een avond moeten bekomen van de ervaring. We hebben in Potosi ook la Casa de la Moneda bezocht en een mooi klooster: Santa Teresa.

Van Potosi zijn we naar Sucre gegaan, de eigenlijke hoofdstad van Bolivia, hoewel alle officiële en administratieve gebouwen in La Paz zijn. Sucre is een aangename, gezellige stad, al een pak lager dan Potosi, waardoor het klimaat er ook wat beter meeviel... :)

Helaas vielen we allebei (gelukkig om de beurt) ten prooi aan wat maag-darmklachten... Isabelle na wat te veel chuflays te drinken (plaatselijke cocktail met singani) en waarschijnlijk de dag nadien iets verkeerds te eten. Gelukkig ging het al heel wat beter de dag nadien, zodat we toch wat van de stad konden zien, en ook allerlei (al dan niet militaire) parades voor "el Bicentenario", de dag waarop 200 jaar geleden de Zuid-Amerikaanse onafhankelijkheid werd uitgeroepen in Sucre. Dinsdag zijn we met een plaatselijke charango-meester die we al hadden horen spelen een charango gaan kopen voor Andreas. (voor diegenen die niet weten wat dat is: dat is zo'n klein gitaartje). Na de aankoop kreeg Andreas ook nog een paar uur privé-les op een rustig plekje in de stad. Nu alleen nog genoeg oefenen! (Los playeros, jullie zijn gewaarschuwd!)

De charangoleraar had Andreas wat coca-blaadjes aangeboden, samen met ceniza de quinoa (quinoa-assen die er soms bij "gekauwd" worden om de bittere smaak van de coca te verzachten), maar die bleken een negatief effect te hebben op zijn maag, want nadat we 's middags iets gegeten hadden, moest Andreas ineens in spoedtempo terug naar onze logeerplek.

De dag erna ging het gelukkig beter, zodat we nog het Recoleta klooster konden bezoeken, waar een zeeeer oude cederboom staat. In de namiddag hebben we dan de nachtbus genomen naar Tarija, waar Lisa (jawel, mijn Brasschaatse collega) ons kwam ophalen aan de busterminal. De zetels in de bus vielen wonder boven wonder mee, maar de kou en de staat van de weg waren wat minder ;)

In Tarija hebben we gisteren Casa Vieja bezocht, waar wijn gemaakt wordt. We hebben ook al een aantal bekenden (terug)gezien, althans voor mij. We logeren bij Cira, die op dit moment in Argentinië zit voor het werk, maar ze komt zondag terug, zodat we haar toch nog even zullen zien. Dinsdagmiddag nemen we een vliegtuig (TAM) richting La Paz.

daaaaaaaaaaag,

a en i