Hoi,
Nog een laatste berichtje voor we terug in België landen.
Na Guaratingueta zijn we nog enkele dagen in Paraty geweest, een mooi koloniaal stadje aan de kust van Rio de Janeiro. We hadden geluk met het weer, dus hebben we een dagje fietsen gehuurd om de Tobogà-waterval op te zoeken, ijskoud water, maar erg mooi! We hebben ook een fazenda van de 18de eeuw bezocht waar ook cachaça gemaakt wordt, die we natuurlijk geproefd hebben :)
In Paraty kwamen we èèn van de Fransen weer tegen die we in Rio hadden leren kennen, wel een fijn weerzien.
Woensdag hebben we wat aan`t strand gelegen. Wel vreemd... in Brazilië komt de zon op boven de zee, en ze gaat onder op het land, waardoor je na 16u dikwijls zo goed als geen zon meer hebt op het strand :( De Brazilianen gaan naar Chili of Peru om daar de zon te zien ondergaan op zee, grappig, he?
Donderdagochtend zijn we dan in Taubatè beland, weer bij bekenden. Donderdag was een schitterende dag, zodat we in de namiddag naar Ubatuba zijn gereden, aan het strand, in de hoop dat het dan gisteren ook mooi weer zou zijn... Dat viel een beetje tegen. We hebben wel op een mooi strand gezeten, maar het waaide nogal wat, en het zicht was bewolkt, snif. Op de middag begon het dan serieus te stortregenen, en vandaag is`t meer van dat... triestig voor onze laatste dag, maar ja. In Ubatuba hebben we wel superlekkere pizza gegeten! (De tweede beste tijdens deze reis. De allerbeste waren in Uyuni, maar die van gisteren verdienen toch ook een pluim, haha!)
Vanmiddag zijn we terug in Taubaté aangekomen. Er was gepland om te gaan wandelen in de bergen hier in de buurt, maar dat hebben we maar gelaten omwille van het weer... Het is hier duidelijk winter!
Enfin, straks gaan we vermoedelijk nog een laatste keer op cafè of zo, en morgenmiddag krijgen we nog feijoada voorgeschoteld en daarna worden we naar de luchthaven gebracht.
Op het Belgische weerbericht ziet het weer er nog redelijk goed uit voor maandag, dat is alvast positief!
Wij kijken er naar uit jullie terug te zien!
Bedankt voor het lezen.
i en a
zaterdag 11 juli 2009
zaterdag 4 juli 2009
Rio de Janeiro en Guaratingueta
Op een vrijdagochtend heel vroeg hebben we een vlucht genomen naar Rio de Janeiro.
Op goed geluk hebben we in Copacabana een hostal gevonden, dat niet al te duur was en toch nog redelijk.
We leerden er 3 sympathieke Fransen kennen en 2 Catalanen, met wie we wat hebben opgetrokken.
De eerste dag hebben we wat rondgelopen in het centrum, we hebben de kathedraal bezocht, die er nogal vreemd uitziet. Een soort cirkelvormige piramide met mooie glasramen binnenin en plaats voor een massa volk!
We hebben uiteraard goed op ons gerief gelet, maar eerlijk gezegd hebben we ons geen moment onveilig gevoeld. Er komen alleen heel veel kinderen en volwassenen vragen om geld of eten omdat we er natuurlijk als gringos uitzien. Redelijk confronterend…
Die namiddag hebben we maar even een siesta gehouden, dat was nodig.
De volgende dag hebben we het centrum nog wat meer verkend, en ook het trammetje genomen naar Sta Teresa, een gezellige wijk wat hogerop gelegen, waar we gesmuld hebben van een lekkere feijoada. (voor diegenen die dat niet kennen, dat is een soort stoofpot van bruine bonen met allerlei stukken vlees erin, zoals bv varkensoren en –poten. Die wordt geserveerd met rijst, farofa, een stukje appelsien. We hebben ons best gedaan, maar de echt ‘speciale’ stukjes vlees hebben we laten liggen... Brazilianen houden ook wel van stukken vet aan hun vlees, hmm, daar zijn wij toch niet zo’n fan van.)
We voelden ons niet geroepen om die avond zoals alle gringo’s naar Lapa te gaan naar een samba-bar, dus zijn we gezellig blijven kletsen met onze Franse vrienden.
De volgende dag hebben we te voet Ipanema en Copacabana verkend.
Uiteraard hebben we ook de ‘suikerbroodberg’ bezocht: Pao de Azucar. We hebben het eerste deel gewandeld, dat was behoorlijk wat reais uitgespaard. Op onze tocht naar boven hebben we veel miko’s gezien, van die kleine grijze aapjes met een gestreepte staart. Het tweede deel moet je met een teleferico doen. Bovenop de berg heb je een prachtig zicht over Rio. Die dag scheen zowaar de zon, dus hebben we nog wat op het strand gezeten, hoewel de hoge appartementsgebouwen ervoor zorgen dat je na 16u geen zon meer hebt op het strand.
Op onze laatste dag in Rio zijn we naar de Cristo Redentor (Corcovado) gaan kijken, vanwaaruit je nog een mooier uitzicht hebt dan op de suikerbroodberg. Magnifiek!
In de late namiddag hebben we dan de bus genomen naar Guaratingueta, Andreas’ geboortestadje, waar we weer zeer goed zijn ontvangen door de ouders van Thiago. Rosangela en Mario. Rosangela houdt van koken, dus wij worden hier ongelooflijk verwend… In het stadje zelf is niet echt veel te zien, buiten het geboortehuis van de heilige Frei Galvao, maar gisteren hebben nog andere kennissen (Germano en Graca, ons meegenomen naar Campos do Jordao, een stadje in de Bergen dat er volledig Zwitsers uitziet, en waar het vol loopt met chichi mensen, hihi.)
Vanmiddag gaan we hier in de buurt naar het forellenfestival, joepie! En morgen hebben we terug met Germano en Graca afgesproken, om (als het tenminste niet regent) een churrasco te doen.
Maandag gaan we dan verder naar Paraty. Daar zullen we logeren in de Pousada van een Belg die bevriend is met Andreas zijn ouders. Toch handig, al die contacten… Nadien hopen we nog een paar andere bekenden te zien en dan zullen we toch door moeten gaan naar Sao Paolo, vanwaaruit we zondag vertrekken naar Belgie.
We vertrekken op zondag 12 juli om 18.35u uit Sao Paolo, en landen de volgende dag om 13.55u in Zaventem… Hopelijk is het daar dan nog even goei weer als nu, want hier valt het wat tegen.
Nog even wat dingen die we zijn vergeten te zeggen de vorige keer.
- In Brasilia liepen we geheel toevallig een bekende Belg tegen: Joeri Hamvas, met wie we ‘s avonds een pint (en een paar caipirinhas) zijn gaan pakken, ha!
- Andreas is in Salvador dan toch eindelijk naar de kapper geweest… dus zijn schoon lange krullen zijn er af, snif!
Op goed geluk hebben we in Copacabana een hostal gevonden, dat niet al te duur was en toch nog redelijk.
We leerden er 3 sympathieke Fransen kennen en 2 Catalanen, met wie we wat hebben opgetrokken.
De eerste dag hebben we wat rondgelopen in het centrum, we hebben de kathedraal bezocht, die er nogal vreemd uitziet. Een soort cirkelvormige piramide met mooie glasramen binnenin en plaats voor een massa volk!
We hebben uiteraard goed op ons gerief gelet, maar eerlijk gezegd hebben we ons geen moment onveilig gevoeld. Er komen alleen heel veel kinderen en volwassenen vragen om geld of eten omdat we er natuurlijk als gringos uitzien. Redelijk confronterend…
Die namiddag hebben we maar even een siesta gehouden, dat was nodig.
De volgende dag hebben we het centrum nog wat meer verkend, en ook het trammetje genomen naar Sta Teresa, een gezellige wijk wat hogerop gelegen, waar we gesmuld hebben van een lekkere feijoada. (voor diegenen die dat niet kennen, dat is een soort stoofpot van bruine bonen met allerlei stukken vlees erin, zoals bv varkensoren en –poten. Die wordt geserveerd met rijst, farofa, een stukje appelsien. We hebben ons best gedaan, maar de echt ‘speciale’ stukjes vlees hebben we laten liggen... Brazilianen houden ook wel van stukken vet aan hun vlees, hmm, daar zijn wij toch niet zo’n fan van.)
We voelden ons niet geroepen om die avond zoals alle gringo’s naar Lapa te gaan naar een samba-bar, dus zijn we gezellig blijven kletsen met onze Franse vrienden.
De volgende dag hebben we te voet Ipanema en Copacabana verkend.
Uiteraard hebben we ook de ‘suikerbroodberg’ bezocht: Pao de Azucar. We hebben het eerste deel gewandeld, dat was behoorlijk wat reais uitgespaard. Op onze tocht naar boven hebben we veel miko’s gezien, van die kleine grijze aapjes met een gestreepte staart. Het tweede deel moet je met een teleferico doen. Bovenop de berg heb je een prachtig zicht over Rio. Die dag scheen zowaar de zon, dus hebben we nog wat op het strand gezeten, hoewel de hoge appartementsgebouwen ervoor zorgen dat je na 16u geen zon meer hebt op het strand.
Op onze laatste dag in Rio zijn we naar de Cristo Redentor (Corcovado) gaan kijken, vanwaaruit je nog een mooier uitzicht hebt dan op de suikerbroodberg. Magnifiek!
In de late namiddag hebben we dan de bus genomen naar Guaratingueta, Andreas’ geboortestadje, waar we weer zeer goed zijn ontvangen door de ouders van Thiago. Rosangela en Mario. Rosangela houdt van koken, dus wij worden hier ongelooflijk verwend… In het stadje zelf is niet echt veel te zien, buiten het geboortehuis van de heilige Frei Galvao, maar gisteren hebben nog andere kennissen (Germano en Graca, ons meegenomen naar Campos do Jordao, een stadje in de Bergen dat er volledig Zwitsers uitziet, en waar het vol loopt met chichi mensen, hihi.)
Vanmiddag gaan we hier in de buurt naar het forellenfestival, joepie! En morgen hebben we terug met Germano en Graca afgesproken, om (als het tenminste niet regent) een churrasco te doen.
Maandag gaan we dan verder naar Paraty. Daar zullen we logeren in de Pousada van een Belg die bevriend is met Andreas zijn ouders. Toch handig, al die contacten… Nadien hopen we nog een paar andere bekenden te zien en dan zullen we toch door moeten gaan naar Sao Paolo, vanwaaruit we zondag vertrekken naar Belgie.
We vertrekken op zondag 12 juli om 18.35u uit Sao Paolo, en landen de volgende dag om 13.55u in Zaventem… Hopelijk is het daar dan nog even goei weer als nu, want hier valt het wat tegen.
Nog even wat dingen die we zijn vergeten te zeggen de vorige keer.
- In Brasilia liepen we geheel toevallig een bekende Belg tegen: Joeri Hamvas, met wie we ‘s avonds een pint (en een paar caipirinhas) zijn gaan pakken, ha!
- Andreas is in Salvador dan toch eindelijk naar de kapper geweest… dus zijn schoon lange krullen zijn er af, snif!
woensdag 24 juni 2009
Salvador do Bahia
Na een korte vlucht (eens iets anders dan een lange busrit) werden we in Salvador opgepikt door Thiago en zijn vrouw Bianca. We zijn te gast bij hen thuis.
Het toeval wil dat het hier net São João feesten zijn (24 juni is het feest van de Heilige Johannes), en dat gaat gepaard met allerlei forro optredens in de stad, ontelbare bommetjes die afgestoken worden en vuurwerk, véél eten (bv. gekookte en gegrilde pinda´s, ...), en veel lawaai.
Gisterenavond (dinsdagavond) zijn we bij vrienden van Thiago en Bianca geweest en daar kregen we uitgebreid eten, mmm... We worden hier goed gevoed :)
We waren maandag in het centrum van de stad, tropisch warm, een hoop beschimmelde gebouwen, en helaas ook serieus wat regen. We zijn dan maar gevlucht naar een restaurant waar je per kilo kan eten, hihi.
Gisteren hebben we een vuurtoren en enkele vestigingen langs de kust bezocht, wederom in de gietende regen, hmm. Dat wordt wat saai op den duur :)
Vandaag hebben Thiago en Bianca ons vergezeld naar nog een paar andere mooie plekjes van de stad, en hebben we acarajé (de plaatselijke hamburger met garnalen) en abará geproefd, met als dessertje heerlijke sorbet van caja en maracuya...
Je ziet, aan eten komt het ons niet te kort :)
We geven onze ogen hier ook goed de kost, de Brazilianen doen graag nogal spannende kleren aan, of dat nu een zicht is of niet :) décolletés, minirokjes, topjes, spannende broeken, minizwembroekjes voor mannen, etc... Wel grappig om te zien.
Morgen gaan we nog eens terug naar het centrum, misschien naar het museum voor moderne kunst, en vrijdagochtend heel vroeg vliegen we naar Rio de Janeiro. (de vluchten zijn goedkoper en vééééél sneller dan de bus)
Het toeval wil dat het hier net São João feesten zijn (24 juni is het feest van de Heilige Johannes), en dat gaat gepaard met allerlei forro optredens in de stad, ontelbare bommetjes die afgestoken worden en vuurwerk, véél eten (bv. gekookte en gegrilde pinda´s, ...), en veel lawaai.
Gisterenavond (dinsdagavond) zijn we bij vrienden van Thiago en Bianca geweest en daar kregen we uitgebreid eten, mmm... We worden hier goed gevoed :)
We waren maandag in het centrum van de stad, tropisch warm, een hoop beschimmelde gebouwen, en helaas ook serieus wat regen. We zijn dan maar gevlucht naar een restaurant waar je per kilo kan eten, hihi.
Gisteren hebben we een vuurtoren en enkele vestigingen langs de kust bezocht, wederom in de gietende regen, hmm. Dat wordt wat saai op den duur :)
Vandaag hebben Thiago en Bianca ons vergezeld naar nog een paar andere mooie plekjes van de stad, en hebben we acarajé (de plaatselijke hamburger met garnalen) en abará geproefd, met als dessertje heerlijke sorbet van caja en maracuya...
Je ziet, aan eten komt het ons niet te kort :)
We geven onze ogen hier ook goed de kost, de Brazilianen doen graag nogal spannende kleren aan, of dat nu een zicht is of niet :) décolletés, minirokjes, topjes, spannende broeken, minizwembroekjes voor mannen, etc... Wel grappig om te zien.
Morgen gaan we nog eens terug naar het centrum, misschien naar het museum voor moderne kunst, en vrijdagochtend heel vroeg vliegen we naar Rio de Janeiro. (de vluchten zijn goedkoper en vééééél sneller dan de bus)
vrijdag 19 juni 2009
Brazilië!
Hallo daar,
Ondertussen zijn we al bijna een week in Brazilië.
In San Ignacio ontmoetten we een stel sympathieke Belgen uit Kalmthout die met een mobilhome onderweg zijn. (voor de geïnteresseerden: http://www.josmobiel.blogspot.com/)
We namen er de dag nadien een bus (lees rammelkar met veel te kleine zitplaatsen, maar goed) die ons tot in San José de Chiquitos bracht. Daar wachtten we tot de trein eraan kwam die ons tot aan de grens zou brengen. We kwamen er te laat aan om nog een ticketje te kopen, dus stapten we op goed geluk de redelijk volle trein in. Een conducteur zei ons dat we dan best een paar wagons verder konden gaan zitten, daar was nog veel plaats, dus zaten we zo goed als alleen in een (wel wat duurdere) wagon, met comfortabele zetels en airco. Nu, die airco was er toch iets te veel aan, want blijkbaar was het net die nacht extreem koud in dat deeltje Bolivia, en dat hebben wij helaas gemerkt, brrr! Het was 8 graden in de trein! Ze hadden gelukkig dan wel de airco afgezet, maar toch...
Enfin, ´s ochtends kwamen we in Puerto Quijarro aan, waar een taxi ons tot aan de grens bracht, en weer een andere taxi ons naar Corumba, de eerste stad die je tegenkomt in Brazilië als je langs daar het land binnenkomt. Andreas heeft gelukkig geen enkel probleem gehad om het land binnen te geraken, ondanks zijn vervallen Braziliaans paspoort :) Daar heeft gelukkig niemand om gevraagd.
In Corumba bleven we een nachtje slapen, om eens goed bij te slapen, dat was nodig!
We boekten van daaruit ook een tour naar de Pantanal. In de Pantanal zaten we op een soort camping vlak naast een rivier vol kaaimannen en piranha`s, we sliepen in hangmatten (niet altijd even aangenaam voor de rug, maar goed), we aten er heerlijk en veel, we zagen er massa`s dieren, zoals toekans, papegaaien, capibara´s (grootste knaagdier ter wereld, een soort groot konijn), een echte anaconda, wasbeertjes, reuzespinnen, herten, ijsvogels, de typische vogel voor de pantanal jaburu,... en bovenal zagen we (te) veel MUGGEN! We staan dus allebei nogal vol muggenbeten en andere rare boebels , maar dat hadden we er graag voor over. We hebben allerlei activiteiten gedaan in de pantanal: paardrijden, bootje varen, jeep safari, en piranha vissen! Rarara, ik had 3 piranhas gevist en nog een visje van een andere soort, en ocharme Andreas maar eentje... Hij was wel wat in zijn eer geraakt, hihi. De vissen die we hadden gevangen werden ofwel aan de kaaimannen gevoederd, ofwel gefrituurd voor ons middagmaal, mmm!
Woensdagmiddag zijn we dan doorgereden naar Campo Grande, vanwaar we een bus namen tot in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië die in 3 jaar tijd is opgebouwd en er bijzonder futuristisch uitziet, wel de moeite! Vooral voor architectuurliefhebbers interessant. Alleen jammer dat het niet echt mogelijk is om de vele monumentale gebouwen te voet te bezoeken. We hebben dan vanmiddag maar (voor één keertje) een sightseeing bus genomen om het grootste deel van de gebouwen te bekijken.
Morgenmiddag hebben we een vlucht naar Salvador do Bahia, waar Thiago (kennis van Andreas´s ouders) ons zal opwachten. Heerlijk! Vandaaruit denken we een paar dagen naar Rio de Janeiro te gaan, om dan stilaan af te zakken naar Sao Paolo, waar op 12 juli onze vlucht richting huis vertrekt... snif!
Het Portugees blijkt toch moeilijker dan verwacht, maar we slaan er ons wel door! Met Spaans komen we al redelijk ver...
tot een volgende!
i en a
Ondertussen zijn we al bijna een week in Brazilië.
In San Ignacio ontmoetten we een stel sympathieke Belgen uit Kalmthout die met een mobilhome onderweg zijn. (voor de geïnteresseerden: http://www.josmobiel.blogspot.com/)
We namen er de dag nadien een bus (lees rammelkar met veel te kleine zitplaatsen, maar goed) die ons tot in San José de Chiquitos bracht. Daar wachtten we tot de trein eraan kwam die ons tot aan de grens zou brengen. We kwamen er te laat aan om nog een ticketje te kopen, dus stapten we op goed geluk de redelijk volle trein in. Een conducteur zei ons dat we dan best een paar wagons verder konden gaan zitten, daar was nog veel plaats, dus zaten we zo goed als alleen in een (wel wat duurdere) wagon, met comfortabele zetels en airco. Nu, die airco was er toch iets te veel aan, want blijkbaar was het net die nacht extreem koud in dat deeltje Bolivia, en dat hebben wij helaas gemerkt, brrr! Het was 8 graden in de trein! Ze hadden gelukkig dan wel de airco afgezet, maar toch...
Enfin, ´s ochtends kwamen we in Puerto Quijarro aan, waar een taxi ons tot aan de grens bracht, en weer een andere taxi ons naar Corumba, de eerste stad die je tegenkomt in Brazilië als je langs daar het land binnenkomt. Andreas heeft gelukkig geen enkel probleem gehad om het land binnen te geraken, ondanks zijn vervallen Braziliaans paspoort :) Daar heeft gelukkig niemand om gevraagd.
In Corumba bleven we een nachtje slapen, om eens goed bij te slapen, dat was nodig!
We boekten van daaruit ook een tour naar de Pantanal. In de Pantanal zaten we op een soort camping vlak naast een rivier vol kaaimannen en piranha`s, we sliepen in hangmatten (niet altijd even aangenaam voor de rug, maar goed), we aten er heerlijk en veel, we zagen er massa`s dieren, zoals toekans, papegaaien, capibara´s (grootste knaagdier ter wereld, een soort groot konijn), een echte anaconda, wasbeertjes, reuzespinnen, herten, ijsvogels, de typische vogel voor de pantanal jaburu,... en bovenal zagen we (te) veel MUGGEN! We staan dus allebei nogal vol muggenbeten en andere rare boebels , maar dat hadden we er graag voor over. We hebben allerlei activiteiten gedaan in de pantanal: paardrijden, bootje varen, jeep safari, en piranha vissen! Rarara, ik had 3 piranhas gevist en nog een visje van een andere soort, en ocharme Andreas maar eentje... Hij was wel wat in zijn eer geraakt, hihi. De vissen die we hadden gevangen werden ofwel aan de kaaimannen gevoederd, ofwel gefrituurd voor ons middagmaal, mmm!
Woensdagmiddag zijn we dan doorgereden naar Campo Grande, vanwaar we een bus namen tot in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië die in 3 jaar tijd is opgebouwd en er bijzonder futuristisch uitziet, wel de moeite! Vooral voor architectuurliefhebbers interessant. Alleen jammer dat het niet echt mogelijk is om de vele monumentale gebouwen te voet te bezoeken. We hebben dan vanmiddag maar (voor één keertje) een sightseeing bus genomen om het grootste deel van de gebouwen te bekijken.
Morgenmiddag hebben we een vlucht naar Salvador do Bahia, waar Thiago (kennis van Andreas´s ouders) ons zal opwachten. Heerlijk! Vandaaruit denken we een paar dagen naar Rio de Janeiro te gaan, om dan stilaan af te zakken naar Sao Paolo, waar op 12 juli onze vlucht richting huis vertrekt... snif!
Het Portugees blijkt toch moeilijker dan verwacht, maar we slaan er ons wel door! Met Spaans komen we al redelijk ver...
tot een volgende!
i en a
woensdag 10 juni 2009
tarija - la paz - santa cruz
Hey,
Na een aantal dagen (te) veel te eten in Tarija hebben we een vliegtuig genomen naar La Paz, zo'n 2000m hoger in de Andes. In La Paz werden we opgewacht door Mary Luz Copari, die ik ken via m'n werk. Zij is gids en heeft een eigen reisagentschap: Bienvenue Tours. De eerste dag hebben we met haar een stadswandeling gemaakt. We gingen oa naar de markt, waar we leerden dat de verkoopsters het zeil dat ze boven hun koopwaar hangen speciaal in bepaalde kleuren kiezen. Als ze appelsienen verkopen, gebruiken ze een rood zeiltje, als het pompoenen zijn eerder een groen, zodat het fruit en de groenten er altijd goed uitzien. Slim, toch!? Donderdag, vrijdag en zaterdagochtend hebben we aan het titicacameer doorgebracht. We hebben een nacht geslapen op la Isla del Sol, waar men nog altijd landbouw beoefent op eeuwenoude terrassen. Er worden vooral aardappelen, maiz, en quinoa gekweekt. Vanop het eiland heb je een praaaaaaaaaaachtig zicht op de besneeuwde cordillera, met onder andere de bergtoppen Illampu, Illimani, en nog een paar andere waarvan ik de naam niet heb onthouden.
De dag nadien keerden we terug naar Copacabana, aan de rand van het meer, en gingen we op weg naar Kasani, een heel klein dorpje verderop aan de Peruaanse grens, waar Mary Luz' ouders wonen en waar zij is opgegroeid. Er wonen zo'n 400 mensen. Mary Luz zorgde ervoor dat we op een bootje van totora (een soort riet) een tochtje konden maken naar een aangelegd drijvend (riet)eiland. Zalig...
In Kasani werden we door haar ouders opgewacht, keken we nog eens naar een spectaculaire zonsondergang, zetten we een voet over de Peruaanse grens, en aten we heerlijke saice met een 5-tal verschillende aardappelen (chuño, tunta, oca, kalla en "gewone" aardappel). Chuño en tunta zijn gevriesdroogde aardappelen, die wel 100 jaar bewaard kunnen worden! Mary Luz vertelde ons dat haar moeder laatst een maaltijd had klaargemaakt met chuños van haar (Mary Luz') geboortejaar! De pre-incas en de incas kenden deze techniek van aardappelen te bewaren ook al.
Zaterdag keerden we al vroeg terug naar La Paz, waar het la fiesta del gran poder was. Dit feest is ter ere van "el gran poder" (jezus) en het lijkt wat op carnaval. Een 55-tal dans en muziek-groepen van gemiddeld 400 man dansen in optocht door de stad in de meest bizarre en rijkelijk versierde outfits! Blijkbaar zijn er nogal veel mensen vertegenwoordigd van de "zwarte markt": ttz mensen die allerlei elektro-apparatuur invoeren en verkopen zonder factuur, en dus zonder belasting te betalen. De "cholitas", dat zijn de vrouwen, dansen op la fiesta del gran poder met kleren en hoeden die met goud versierd zijn. Sommige klederdrachten zijn wel 1000 -5000 dollar waard naar het schijnt!! Vandaar dat bij sommige groepen dansers ook bewaking meegaat.
Wij hebben een paar uur gekeken naar de optochten, maar hielden het toch niet de hele avond vol. We hoorden van in onze kamer nog tot diep in de nacht tromgeroffel en gezang. Blijkbaar wordt er die (ene) dag in La Paz ook meer Paceña bier verzet dan op 2 dagen carnaval in Oruro.
Enfin, het was de moeite!
Zondag bezochten we nog Tiahuanacu, de pre-incaruines een eindje buiten de stad, weeral met zeer deskundige uitleg van Mary Luz.
Zondagavond namen we nog eens een bus richting Santa Cruz, weeral helemaal anders. Zo leren we ook een andere deel van Bolivia kennen, het is hier tropisch warm, oerwoudachtig, etc. In de stad Santa Cruz zijn we maar kort gebleven, vermits we de missie-dorpen wilden bezoeken alvorens de grens over te steken met Brazilië. Nu zitten we in Concepción, en straks gaan we verder naar San Ignacio. Vanuit San José de Chiquitos (nog een missiedorp wat verderop) willen we dan de trein nemen om de grens over te steken naar de Pantanal in Brazilië.
We hebben er zin in!
Zo, dit was het voor vandaag...
veel groetjes,
isa en dre
Na een aantal dagen (te) veel te eten in Tarija hebben we een vliegtuig genomen naar La Paz, zo'n 2000m hoger in de Andes. In La Paz werden we opgewacht door Mary Luz Copari, die ik ken via m'n werk. Zij is gids en heeft een eigen reisagentschap: Bienvenue Tours. De eerste dag hebben we met haar een stadswandeling gemaakt. We gingen oa naar de markt, waar we leerden dat de verkoopsters het zeil dat ze boven hun koopwaar hangen speciaal in bepaalde kleuren kiezen. Als ze appelsienen verkopen, gebruiken ze een rood zeiltje, als het pompoenen zijn eerder een groen, zodat het fruit en de groenten er altijd goed uitzien. Slim, toch!? Donderdag, vrijdag en zaterdagochtend hebben we aan het titicacameer doorgebracht. We hebben een nacht geslapen op la Isla del Sol, waar men nog altijd landbouw beoefent op eeuwenoude terrassen. Er worden vooral aardappelen, maiz, en quinoa gekweekt. Vanop het eiland heb je een praaaaaaaaaaachtig zicht op de besneeuwde cordillera, met onder andere de bergtoppen Illampu, Illimani, en nog een paar andere waarvan ik de naam niet heb onthouden.
De dag nadien keerden we terug naar Copacabana, aan de rand van het meer, en gingen we op weg naar Kasani, een heel klein dorpje verderop aan de Peruaanse grens, waar Mary Luz' ouders wonen en waar zij is opgegroeid. Er wonen zo'n 400 mensen. Mary Luz zorgde ervoor dat we op een bootje van totora (een soort riet) een tochtje konden maken naar een aangelegd drijvend (riet)eiland. Zalig...
In Kasani werden we door haar ouders opgewacht, keken we nog eens naar een spectaculaire zonsondergang, zetten we een voet over de Peruaanse grens, en aten we heerlijke saice met een 5-tal verschillende aardappelen (chuño, tunta, oca, kalla en "gewone" aardappel). Chuño en tunta zijn gevriesdroogde aardappelen, die wel 100 jaar bewaard kunnen worden! Mary Luz vertelde ons dat haar moeder laatst een maaltijd had klaargemaakt met chuños van haar (Mary Luz') geboortejaar! De pre-incas en de incas kenden deze techniek van aardappelen te bewaren ook al.
Zaterdag keerden we al vroeg terug naar La Paz, waar het la fiesta del gran poder was. Dit feest is ter ere van "el gran poder" (jezus) en het lijkt wat op carnaval. Een 55-tal dans en muziek-groepen van gemiddeld 400 man dansen in optocht door de stad in de meest bizarre en rijkelijk versierde outfits! Blijkbaar zijn er nogal veel mensen vertegenwoordigd van de "zwarte markt": ttz mensen die allerlei elektro-apparatuur invoeren en verkopen zonder factuur, en dus zonder belasting te betalen. De "cholitas", dat zijn de vrouwen, dansen op la fiesta del gran poder met kleren en hoeden die met goud versierd zijn. Sommige klederdrachten zijn wel 1000 -5000 dollar waard naar het schijnt!! Vandaar dat bij sommige groepen dansers ook bewaking meegaat.
Wij hebben een paar uur gekeken naar de optochten, maar hielden het toch niet de hele avond vol. We hoorden van in onze kamer nog tot diep in de nacht tromgeroffel en gezang. Blijkbaar wordt er die (ene) dag in La Paz ook meer Paceña bier verzet dan op 2 dagen carnaval in Oruro.
Enfin, het was de moeite!
Zondag bezochten we nog Tiahuanacu, de pre-incaruines een eindje buiten de stad, weeral met zeer deskundige uitleg van Mary Luz.
Zondagavond namen we nog eens een bus richting Santa Cruz, weeral helemaal anders. Zo leren we ook een andere deel van Bolivia kennen, het is hier tropisch warm, oerwoudachtig, etc. In de stad Santa Cruz zijn we maar kort gebleven, vermits we de missie-dorpen wilden bezoeken alvorens de grens over te steken met Brazilië. Nu zitten we in Concepción, en straks gaan we verder naar San Ignacio. Vanuit San José de Chiquitos (nog een missiedorp wat verderop) willen we dan de trein nemen om de grens over te steken naar de Pantanal in Brazilië.
We hebben er zin in!
Zo, dit was het voor vandaag...
veel groetjes,
isa en dre
vrijdag 29 mei 2009
Tarija!
Hoi,
Na bijna 2 weken nog eens een update van onze avonturen...
De laatste dag in San Pedro de Atacama hebben we onze fietscapaciteiten nog eens bovengehaald, dat was lang geleden! met wat zadelpijn als gevolg :)
We hebben schoon dingen gezien, een prachtig klein kerkje op een heuvel in een minidorpje, "la gargante del diablo", een soort doolhof waar we doorgefietst zijn met allerlei vreemde rotsformaties.
Vanuit San Pedro vertrokken we dan naar de Hito Cajones, de grens met Bolivia. Na enkele problemen met een auto die ons niet is komen oppikken, zijn we in een auto meegereden met een groep van vijf fransen. Met deze groep hebben we de 'Laguna Colorado' en 'Salar de Uyuni' bezocht, indrukwekkende ervaring! Drie dagen lang schitterende landschappen aangapen ;-). In Uyuni zelf hebben we een nachtje geslapen en de lekkerste pizza in zeer lange tijd gegeten.
Na een rit van 3 uurtjes stonden we in Potosi, 'De keizerstad'. Hier werd in de tijd van de Spanjaarden een gigantische hoeveelheid zilver (één vergelijking zegt; genoeg om een straat van hier tot in Madrid aan te leggen) opgedolven. De mijn is nog altijd actief (tin, koper, zilver,...) en we hebben ze bezocht.... door kleine gaten kruipen, geen lucht, veel stof, veel miserie, mensen die tot 24uur aan één stuk doorwerken, zonder eten, zonder nr2 te mogen doen, zonder luchthamers,.. en meestal voor eigen rekening... We hebben een avond moeten bekomen van de ervaring. We hebben in Potosi ook la Casa de la Moneda bezocht en een mooi klooster: Santa Teresa.
Van Potosi zijn we naar Sucre gegaan, de eigenlijke hoofdstad van Bolivia, hoewel alle officiële en administratieve gebouwen in La Paz zijn. Sucre is een aangename, gezellige stad, al een pak lager dan Potosi, waardoor het klimaat er ook wat beter meeviel... :)
Helaas vielen we allebei (gelukkig om de beurt) ten prooi aan wat maag-darmklachten... Isabelle na wat te veel chuflays te drinken (plaatselijke cocktail met singani) en waarschijnlijk de dag nadien iets verkeerds te eten. Gelukkig ging het al heel wat beter de dag nadien, zodat we toch wat van de stad konden zien, en ook allerlei (al dan niet militaire) parades voor "el Bicentenario", de dag waarop 200 jaar geleden de Zuid-Amerikaanse onafhankelijkheid werd uitgeroepen in Sucre. Dinsdag zijn we met een plaatselijke charango-meester die we al hadden horen spelen een charango gaan kopen voor Andreas. (voor diegenen die niet weten wat dat is: dat is zo'n klein gitaartje). Na de aankoop kreeg Andreas ook nog een paar uur privé-les op een rustig plekje in de stad. Nu alleen nog genoeg oefenen! (Los playeros, jullie zijn gewaarschuwd!)
De charangoleraar had Andreas wat coca-blaadjes aangeboden, samen met ceniza de quinoa (quinoa-assen die er soms bij "gekauwd" worden om de bittere smaak van de coca te verzachten), maar die bleken een negatief effect te hebben op zijn maag, want nadat we 's middags iets gegeten hadden, moest Andreas ineens in spoedtempo terug naar onze logeerplek.
De dag erna ging het gelukkig beter, zodat we nog het Recoleta klooster konden bezoeken, waar een zeeeer oude cederboom staat. In de namiddag hebben we dan de nachtbus genomen naar Tarija, waar Lisa (jawel, mijn Brasschaatse collega) ons kwam ophalen aan de busterminal. De zetels in de bus vielen wonder boven wonder mee, maar de kou en de staat van de weg waren wat minder ;)
In Tarija hebben we gisteren Casa Vieja bezocht, waar wijn gemaakt wordt. We hebben ook al een aantal bekenden (terug)gezien, althans voor mij. We logeren bij Cira, die op dit moment in Argentinië zit voor het werk, maar ze komt zondag terug, zodat we haar toch nog even zullen zien. Dinsdagmiddag nemen we een vliegtuig (TAM) richting La Paz.
daaaaaaaaaaag,
a en i
vrijdag 15 mei 2009
San Pedro de Atacama
Hello,
Hier zijn we nog eens... Van het ene uiterste zijn we in het andere uiterste van Chili beland. Letterlijk en figuurlijk (van redelijk zuidelijk zijn we naar redelijk noordelijk gegaan, en ipv regen regen regen en prachtige groene landschappen, zitten we nu in de droogste woestijn van de wereld, de Atacama woestijn.
Na Castro zijn we naar Puerto Varas gereden, een mooi en aangenaam stadje in Duitse stijl aan het meer Llanquihue. De volgende dag zijn we helemaal rond het meer gereden, en hebben we het nationale park(je) Petrohue bezocht, met watervallen, en ook Frutillar, een klein stadje aan de rand van het meer. Zondag zijn we dan terug naar Chillán gereden (7u in de gietende regen, pffrt!). We zijn er uiteraard veilig geraakt (vooral dankzij de goede rijkunsten van Andreas).
Maandag zijn we terug richting Santiago gegaan, ditmaal met de trein!
Na een klein afscheidshapje en drankje maandagavond zijn we dan dinsdagmiddag op de bus gestapt richting San Pedro, 24uur, help! Dat is toch echt te veel van het goeie, maar ja. Soms moeten er offers gedaan worden, nietwaar? We hebben ook nog vliegtickets gecheckt, maar die waren wat te duur voor ons budget :)
Sinds woensdag zijn we hier, het regent hier zelden, alles is kurkdroog behalve in de oases, het is nogal stoffig, overdag zonnig en best wel warm, 's avonds en 's nachts koud. Gisteren hebben we gezwommen = gedreven in een zoutlagune in de vallei, heel grappig. Eigenlijk was de vallei vroeger één grote lagune, en zijn de lagunes die nu nog overblijven de bodem. Ook de Cejar lagune is erg mooi. In de late namiddag zijn we nog naar de maanvallei gegaan, om er de zonsondergang te bekijken... waw! En toevallig kwamen we er een australisch-brits koppel tegen dat we in Peru hadden leren kennen, super! We hadden beiden niet gedacht van elkaar nog tegen te komen, maar zij hadden na Bolivia beslist om toch nog even naar Chili te komen, vandaar... leuk toeval!
Vanmorgen zijn we om 3.30u opgestaan om met een tour te vertrekken naar de geisers, op meer dan 4000m hoogte, en naast de vulkaan Tatio. Indrukwekkend! En brrr vreselijk koud daarboven (-10graden!!!). Nadien hebben we nog vicuñas gekeken, lama's, allerlei watervogels die op die hoogte leven: (andesgans, andes-eend, een soort waterkoet, etc) En we hebben ook nog een minidorpje bezocht, waar max 40, min 5 mensen wonen, en waar ze lekkere empanadas en anticuchos van lama-vlees verkochten, mmm!
Morgen bezoeken we nog wat lagunes en dorpen op de altiplano, zondag denken we fietsen te huren om de buurt hier eens op een andere manier te leren kennen, en maandag vertrekken we richting Bolivia, Uyuni. Nu zijn we alleen nog aan't kijken hoe we op een goeie en niet al te dure manier de zoutvlakte kunnen verkennen...
daaaaaaaaaaag
i en a
Hier zijn we nog eens... Van het ene uiterste zijn we in het andere uiterste van Chili beland. Letterlijk en figuurlijk (van redelijk zuidelijk zijn we naar redelijk noordelijk gegaan, en ipv regen regen regen en prachtige groene landschappen, zitten we nu in de droogste woestijn van de wereld, de Atacama woestijn.
Na Castro zijn we naar Puerto Varas gereden, een mooi en aangenaam stadje in Duitse stijl aan het meer Llanquihue. De volgende dag zijn we helemaal rond het meer gereden, en hebben we het nationale park(je) Petrohue bezocht, met watervallen, en ook Frutillar, een klein stadje aan de rand van het meer. Zondag zijn we dan terug naar Chillán gereden (7u in de gietende regen, pffrt!). We zijn er uiteraard veilig geraakt (vooral dankzij de goede rijkunsten van Andreas).
Maandag zijn we terug richting Santiago gegaan, ditmaal met de trein!
Na een klein afscheidshapje en drankje maandagavond zijn we dan dinsdagmiddag op de bus gestapt richting San Pedro, 24uur, help! Dat is toch echt te veel van het goeie, maar ja. Soms moeten er offers gedaan worden, nietwaar? We hebben ook nog vliegtickets gecheckt, maar die waren wat te duur voor ons budget :)
Sinds woensdag zijn we hier, het regent hier zelden, alles is kurkdroog behalve in de oases, het is nogal stoffig, overdag zonnig en best wel warm, 's avonds en 's nachts koud. Gisteren hebben we gezwommen = gedreven in een zoutlagune in de vallei, heel grappig. Eigenlijk was de vallei vroeger één grote lagune, en zijn de lagunes die nu nog overblijven de bodem. Ook de Cejar lagune is erg mooi. In de late namiddag zijn we nog naar de maanvallei gegaan, om er de zonsondergang te bekijken... waw! En toevallig kwamen we er een australisch-brits koppel tegen dat we in Peru hadden leren kennen, super! We hadden beiden niet gedacht van elkaar nog tegen te komen, maar zij hadden na Bolivia beslist om toch nog even naar Chili te komen, vandaar... leuk toeval!
Vanmorgen zijn we om 3.30u opgestaan om met een tour te vertrekken naar de geisers, op meer dan 4000m hoogte, en naast de vulkaan Tatio. Indrukwekkend! En brrr vreselijk koud daarboven (-10graden!!!). Nadien hebben we nog vicuñas gekeken, lama's, allerlei watervogels die op die hoogte leven: (andesgans, andes-eend, een soort waterkoet, etc) En we hebben ook nog een minidorpje bezocht, waar max 40, min 5 mensen wonen, en waar ze lekkere empanadas en anticuchos van lama-vlees verkochten, mmm!
Morgen bezoeken we nog wat lagunes en dorpen op de altiplano, zondag denken we fietsen te huren om de buurt hier eens op een andere manier te leren kennen, en maandag vertrekken we richting Bolivia, Uyuni. Nu zijn we alleen nog aan't kijken hoe we op een goeie en niet al te dure manier de zoutvlakte kunnen verkennen...
daaaaaaaaaaag
i en a
vrijdag 8 mei 2009
het regent pijpestelen in Castro
Hoi,
Het is hier 8.46u 's ochtends, en ik wacht op Carolina en Andreas, die nog moeten douchen, alvorens we kunnen ontbijten in het hostal in een echte "palafito"-woning in Castro, Chiloè. Palafito-huizen zijn eigenlijk een soort paalwoningen, die met hun voeten (palen) in de (binnen)zee staan die hier in Castro is.
Vorige maandag zijn we met een autootje (een groene polo) vertrokken vanuit Chillàn naar Valdivia, een stadje aan de rand van de rivier Calle Calle. Er zaten zowaar verschillende grote zeeleeuwen op de kant, die grappige geluiden maken en zich nogal plomp voortbewegen :)
Dinsdag zijn we dan de buurt wat gaan verkennen, een fort in Niebla, en de rotsachtige kust met woeste golven. Diezelfde dag zijn we doorgereden tot de noordelijke stad Ancud op het eiland Chiloè. 't is te zeggen: We hebben een ferry moeten nemen van Pargua tot op het eiland. Chiloè is vooral bekend om zijn schapenwollen sokken (en truien, sjaals, etc). De gemiddelde temperatuur is er rond de 10 graden, en rond deze tijd van het jaar (Chileense winter) soms nog wat kouder :(
In Ancud hadden we wat moeite met logies te vinden, op verschillende plaatsen waar een hostal/hospedaje bord uithing, hadden ze precies niet veel zin om ons te ontvangen :( Ach ja, we hebben uiteindelijk wel iets gevonden, gelukkig. Maar toch vreemd...
Ancud op zich is niet zo vreselijk bijzonder, zodat we de volgende dag door zijn gereden tot in Chonchi, vanwaaruit we gisteren het nationale park van Chiloè hebben bezocht. We maakten er een wandeling door een bos, dat nogal sprookjesachtig leek... speciaal ;)
Vermits het begon te regenen (jaja, Chiloè staat bekend om zijn regenachtig klimaat), zijn we dan tot in Castro gereden, waar we de feria artesanal hebben bezocht, en een kerk, die helemaal in hout is opgetrokken. Indrukwekkend. Hier op het eiland Chiloè zijn de meeste huizen in hout gemaakt, en dus ook de kerken. Verschillende kerken zijn trouwens werelderfgoed.
Enfin, wat we vandaag gaan doen, zullen we nog moeten zien...
tot de volgende!
groetjes
i en a
Het is hier 8.46u 's ochtends, en ik wacht op Carolina en Andreas, die nog moeten douchen, alvorens we kunnen ontbijten in het hostal in een echte "palafito"-woning in Castro, Chiloè. Palafito-huizen zijn eigenlijk een soort paalwoningen, die met hun voeten (palen) in de (binnen)zee staan die hier in Castro is.
Vorige maandag zijn we met een autootje (een groene polo) vertrokken vanuit Chillàn naar Valdivia, een stadje aan de rand van de rivier Calle Calle. Er zaten zowaar verschillende grote zeeleeuwen op de kant, die grappige geluiden maken en zich nogal plomp voortbewegen :)
Dinsdag zijn we dan de buurt wat gaan verkennen, een fort in Niebla, en de rotsachtige kust met woeste golven. Diezelfde dag zijn we doorgereden tot de noordelijke stad Ancud op het eiland Chiloè. 't is te zeggen: We hebben een ferry moeten nemen van Pargua tot op het eiland. Chiloè is vooral bekend om zijn schapenwollen sokken (en truien, sjaals, etc). De gemiddelde temperatuur is er rond de 10 graden, en rond deze tijd van het jaar (Chileense winter) soms nog wat kouder :(
In Ancud hadden we wat moeite met logies te vinden, op verschillende plaatsen waar een hostal/hospedaje bord uithing, hadden ze precies niet veel zin om ons te ontvangen :( Ach ja, we hebben uiteindelijk wel iets gevonden, gelukkig. Maar toch vreemd...
Ancud op zich is niet zo vreselijk bijzonder, zodat we de volgende dag door zijn gereden tot in Chonchi, vanwaaruit we gisteren het nationale park van Chiloè hebben bezocht. We maakten er een wandeling door een bos, dat nogal sprookjesachtig leek... speciaal ;)
Vermits het begon te regenen (jaja, Chiloè staat bekend om zijn regenachtig klimaat), zijn we dan tot in Castro gereden, waar we de feria artesanal hebben bezocht, en een kerk, die helemaal in hout is opgetrokken. Indrukwekkend. Hier op het eiland Chiloè zijn de meeste huizen in hout gemaakt, en dus ook de kerken. Verschillende kerken zijn trouwens werelderfgoed.
Enfin, wat we vandaag gaan doen, zullen we nog moeten zien...
tot de volgende!
groetjes
i en a
zondag 3 mei 2009
na een weekje Chili...
Hoi,
We zitten al meer dan een week in Chili. Na het vorige bericht vertrokken we 's ochtends om 7.30u naar Tacna met de bus (6u), daar namen we een colectivo/taxi om de grens met Chili over te steken (2u) en nadien namen we vanuit Arica een bus naar Santiago rechtstreeks... (28!!!!u)
En dat terwijl ik (Isabelle) het geluk had om eindelijk de wraak van Moctezuma te mogen meemaken... Enfin, een aantal immodiums later was het serieus beter, maar toch niet zo heel aangenaam om in die omstandigheden op een bus te moeten zitten waar de wc enkel als "orinario" gebruikt mag worden, haha. Vooral in Peru wordt dat er goed ingepompt door de terramoza/os. (steward/ess maar dan op de bus ;)
In Santiago kwamen we tegen 22u aan, en werden hartelijk ontvangen door Carolina en haar zus Valeria. Ze hadden ook nog lekker gekookt voor ons! Mmm...
Na een heerlijke nachtrust in een écht bed gingen we de volgende dag Santiago een beetje verkennen: het precolombiaans museum, en het centrum...
Santiago is in vergelijking met Lima tenminste precies wel een aangename stad, alleen hangt er nogal veel smog ;)
Zondag zijn we met de teleferico de Cerro San Cristobal opgegaan om daar een lekkere picknick te houden.
Maandag hebben we lekkere pastel de choclo gegeten en empanadas in el pueblo de los dominicos, een klein dorpje in de stad met allerlei artesania-winkeltjes. (we hebben ons ingehouden ;)
Dinsdag en woensdag waren we in Valparaiso en in Viña del Mar, waar het nogal grauw en koud was, precies belgisch herfstweer... (dat was lang geleden!) We bezochten ook de Ciudad Abierta, een architectonisch project dat in de jaren '60 is opgestart door een aantal architectuurproffen van de universiteit van Valparaiso. Het is eigenlijk een plaats in de duinen vlak bij de zee waar een aantal bizarre constructies staan waar soms ook mensen in wonen. (Misschien weten de architecten onder jullie waarover het gaat?)
Over het algemeen doen we rustig aan in Chili, (veel feestjes, veel pisco sour of piscola, etc...) Wel aangenaam!
Donderdag hebben we met Carolina en een vriendin van haar de bus naar Chillan genomen, om haar moeder te bezoeken en vrijdag naar een asado te gaan (bbq) bij een andere vriendin wiens ouders in een prachtig huis op het platteland hier in de buurt wonen...
Nadien zijn we met z'n allen (6) naar las termas de Chillan getrokken, waar we eigenlijk gewoon op weekend gingen in een buitenhuis. Na meer piscola nog naar een feestje geweest (10 man in een kleine living met luide muziek, het leek wel een kotfeestje).
Zaterdag enkele dingen bezocht in de buurt, net hetzelfde als 8 jaar geleden met de familie Dieryck ;). En 's avonds gekaart (truco en poker) met........ piscola!
Vandaag (zondag) zijn we terug naar Chillan gekomen en morgen vertrekken we met Carolina en een auto van haar vader richting Chiloe, wat zuidelijker in het land. Zo zien we toch ook iets in het zuiden alvorens we weer richting Santiago en nadien San Pedro de Atacama gaan... Ons plan is om over een tweetal weken in Bolivia te zijn... we zullen zien! ;)
tot zover,
i en a
woensdag 22 april 2009
Adios Peru
Helaas... na bijna 6 weken zeggen we Peru vaarwel...
Morgenvroeg nemen we de bus naar Tacna, in het uiterste zuiden van Peru, en dan hopen we zo snel mogelijk naar Santiago de Chile door te reizen, waar we Carolina (een Chileense die met AFS een jaar bij Andreas' ouders heeft gewoond) zullen bezoeken.
We hadden haar eigenlijk gezegd dat we al een drietal weken eerder zouden langskomen, maar ja. Time flies...
Van maandag tot vanmiddag zijn we in de Cañon del Colca geweest, waar we de eerste dag zijn afgedaald tot een dorpje dat San Juan Chuccho heet, en waar we in een super hospedaje geslapen hebben. De gastvrouw was bijzonder vriendelijk, het eten vegetarisch, want het is nogal moeilijk om vlees te krijgen in de cañon. De zoon van onze gastvrouw moet wekelijks (soms 2x per week) de hele trip naar Cabanaconde (bovenaan de cañon) maken met een ezel om voedsel en andere zaken in te slaan. Hij zal er vermoedelijk iets minder lang over doen dan wij (3u en half om af te dalen), maar toch... Er is ook geen elektriciteit in San Juan, zodat we vroeg onder de wol kropen, en naar een mooie sterrenhemel konden kijken. Dinsdag vervolgden we onze tocht, en kwamen we langs Cosñihua en Malata, 2 andere dorpjes in de cañon, om uiteindelijk na een paar uur uit te komen in de "oase", helemaal beneden. Daar hebben we een paar uur uitgerust, in het zwembad(je) geplonst, en gegeten. Nadien zijn we dan met muilezels terug naar boven (Cabanaconde) gegaan, best wel spannend! Op onze weg naar boven zagen we enkele condors vliegen.
In Cabanaconde hebben we geslapen in een ander hostalletje, met een uiterst enthousiaste barman. Hij maakte een paar dodelijke (maar wel lekkere) pisco sours voor ons klaar, zodat ik (Isabelle) vanmorgen nogal mottig wakker werd :(
We zijn dan nog naar la Cruz del Condor geweest, waar iedere ochtend tussen 7.30u en 10u een hoop mensen condors komen spotten. Wij hebben er ook een aantal gezien, reusachtige beesten!
Indrukwekkend.
Zo, dit was het voor vandaag!
daaaaaaaaaag,
I en A
Morgenvroeg nemen we de bus naar Tacna, in het uiterste zuiden van Peru, en dan hopen we zo snel mogelijk naar Santiago de Chile door te reizen, waar we Carolina (een Chileense die met AFS een jaar bij Andreas' ouders heeft gewoond) zullen bezoeken.
We hadden haar eigenlijk gezegd dat we al een drietal weken eerder zouden langskomen, maar ja. Time flies...
Van maandag tot vanmiddag zijn we in de Cañon del Colca geweest, waar we de eerste dag zijn afgedaald tot een dorpje dat San Juan Chuccho heet, en waar we in een super hospedaje geslapen hebben. De gastvrouw was bijzonder vriendelijk, het eten vegetarisch, want het is nogal moeilijk om vlees te krijgen in de cañon. De zoon van onze gastvrouw moet wekelijks (soms 2x per week) de hele trip naar Cabanaconde (bovenaan de cañon) maken met een ezel om voedsel en andere zaken in te slaan. Hij zal er vermoedelijk iets minder lang over doen dan wij (3u en half om af te dalen), maar toch... Er is ook geen elektriciteit in San Juan, zodat we vroeg onder de wol kropen, en naar een mooie sterrenhemel konden kijken. Dinsdag vervolgden we onze tocht, en kwamen we langs Cosñihua en Malata, 2 andere dorpjes in de cañon, om uiteindelijk na een paar uur uit te komen in de "oase", helemaal beneden. Daar hebben we een paar uur uitgerust, in het zwembad(je) geplonst, en gegeten. Nadien zijn we dan met muilezels terug naar boven (Cabanaconde) gegaan, best wel spannend! Op onze weg naar boven zagen we enkele condors vliegen.
In Cabanaconde hebben we geslapen in een ander hostalletje, met een uiterst enthousiaste barman. Hij maakte een paar dodelijke (maar wel lekkere) pisco sours voor ons klaar, zodat ik (Isabelle) vanmorgen nogal mottig wakker werd :(
We zijn dan nog naar la Cruz del Condor geweest, waar iedere ochtend tussen 7.30u en 10u een hoop mensen condors komen spotten. Wij hebben er ook een aantal gezien, reusachtige beesten!
Indrukwekkend.
Zo, dit was het voor vandaag!
daaaaaaaaaag,
I en A
vrijdag 17 april 2009
Bienvenidos a Incalandia!
Hola,
Het is gelukt! We zijn in Machu Picchu geraakt!
Even de voorgeschiedenis schetsen... Vorige vrijdag zijn we in Cusco aangekomen. We beslisten om in San Jerònimo te logeren, een district van Cusco dat een stedenband heeft met Edegem. We verbleven in een uiterst goedkoop, rudimentair hotelletje, maar de ontvangst was zeer vriendelijk, en dat is soms ook belangrijk, nietwaar!
We ontmoetten er Yaneth, de coördinatrice van de stedenband, en ook Yannick, een jongen uit Edegem die er stage aan het doen is in het kader van de stedenband. (Zie ook http://www.yannickindenandes.waarbenjij.nu/)
Zondag deden we een tripje naar de Heilige vallei, en bezochten met een tour 3 plaatsen: Pisac, Ollantaytambo en Chinchero, alledrie zeer indrukwekkende ruines, maar helaas... moet je die plaatsen beter zelf bezoeken, zodat je meer tijd hebt. Enfin, we zijn weer in de toeristenval getrapt, ha.
Maandag wilden we erg vroeg naar Aguas Calientes vertrekken met bussen, maar dat bleek niet te lukken door een algemene staking, waardoor we vanuit San Jerònimo al anderhalf uur moesten wandelen om een taxi te vinden. Ook de trein reed die dag niet, dus dat was ook geen optie. We hebben dan maar wat rondgehangen in Cusco, en onze "boleto turìstico" ten volle benut. (Dat is zo'n ticket dat je moet kopen, geldig voor 16 toeristentrekpleisters, die je toch nooit allemaal kan doen;)
Dinsdag konden we gelukkig wel vertrekken, oef! Met een bus deden we er een 6-tal uur over om tot in Santa Maria te geraken, onderweg lagen nog verschillende obstakels op de weg van de staking (bomen, stenen, cactussen, gras, etc)
In Santa Maria vonden we (samen met een 8-tal andere "zuinige" toeristen) een minibusje bereid om ons tot aan de "hidroelèctrica" te brengen, vanwaaruit we nog 2 en half uur moesten wandelen over de sporen tot aan Aguas Calientes, waar we net voor het donker èn voor de regen geraakten.
De volgende ochtend stonden we om 5u kwart aan de bushalte, want om 5u30 vertrekt daar het eerste busje naar boven, naar Machu Picchu. Het regende pijpenstelen, ook tijdens onze eerste uren in MP. We wilden de Huayna Picchu graag beklimmen, maar er was enkel nog plaats om 7u, en vermits het toen nog aan het gieten was, zagen we dat toch niet zitten... (Er mag om 7u 200 man naar boven klimmen, en om 10u nog eens, en wij konden net niet meer bij de shift van 10u) Enfin, we waren toch al gefrustreerd door de lange rij wachtenden voor ons, en vooral door de gidsen die hun mensen gauw voorbij de rij wachtenden loodsten! Schandalig!
We hebben dan maar op onszelf eerst wat rondgelopen, en een gids ingehuurd, zodat we toch de juiste informatie kregen over de indrukwekkende ruines. Boeiend!
We zijn ook tot aan de Inkabrug gewandeld en tot aan de Puerta del Sol, dat was ook al een kleine klim, dus we hebben ons niet verveeld.
Woensdag hebben we maar de trein terug genomen, vermits de kans op regen en op weggezakte wegdelen (bij de busroute) groot was.
(even ter info: de route met bus en combi en te voet kostte ons 25 sol, een 10-tal uur, de inkom van MP is 40 dollar (124sol) en de trein terug (tot in Ollantaytambo) kostte 31 dollar (96 sol), dus we hebben toch iets uitgespaard! :)
Cusco, de heilige vallei en Machu Picchu zijn toch ècht wel vreselijk toeristisch! Niet te geloven hoeveel mensen vinden dat ze een poncho moeten kopen, of met een typische muts, sjaal, beenwarmers, etc rondlopen... wel grappig soms! (En om eerlijk te zijn kunnen wij ook niet altijd weerstaan aan de artesanìas.) Wij zijn trouwens heel blij dat we ook het noorden van Peru hebben gezien, veel minder toeristisch en minstens even interessant en mooi!
Ziezo, ondertussen zijn we in het iets minder toeristische Arequipa beland. We hopen nog deze week de Cañon del Colca te bezoeken en dan nadien verder door te gaan naar Santiago de Chile.
Groetjes,
isa en dre
maandag 13 april 2009
vast in Cusco...
Hallo,
Door een algemene 24uren-staking vandaag konden we vanmorgen niet vertrekken richting Aguas Calientes, om dan naar Machu Picchu te gaan. We wilden bussen naar Aguas Calientes nemen om de hoge kostprijs van de trein te vermijden, maar vandaag waren alle toegangswegen van en naar Cusco geblokkeerd door boze landbouwers die het niet eens zijn met de regering, die blijkbaar een waterwet heeft goedgekeurd waardoor zij het water dat ze nodig hebben voor hun gronden moeten betalen...
We doen morgen nog een poging om te vertrekken, anders zullen we onze plannen misschien lichtelijk moeten aanpassen en heel misschien zelfs Machu Picchu moeten missen... :(
DUIMEN alsjeblieft!
groetjes,
Isa en Dre
woensdag 8 april 2009
Hoi iedereen,
Ondertussen zijn we al in Nasca aanbeland, bij de beroemde en mysterieuze lijnen in de woestijn...
Na Cajamarca gingen we naar Trujillo, een stad aan de kust van Peru. Het was er nogal warm, dus zijn we er niet al te lang gebleven, maar net lang genoeg om Chan Chan te bezoeken, ruines van de Chimu bevolking... en ook de Huaca de la luna (maanpiramide). Beiden vreemd aandoende constructies in zandsteen waar nog redelijk veel van bewaard is gebleven...
We gingen er ook een namiddag naar Huanchaco, een stadje/dorp aan de zee waar veel surfers hun kunstjes vertonen ;)
Nadien trokken we terug de bergen in, richting Huaraz. Normaal gezien gaan de meeste mensen daar naartoe om de beroemde Santa Cruz "trek" te doen van 3 of 4 dagen, waarbij je enkele dagen in een natuurreservaat / national park verblijft en verschillende meren bezoekt. Vermits het nog steeds regenseizoen is in Peru, wat wil zeggen dat het (tenminste in de bergen) elke dag minstens een paar uur regent, meestal in de namiddag. We hebben gelukkig wel enkele zonnige voormiddagen gehad. We hadden niet veel goesting om dan 4 dagen te wandelen en elke namiddag/avond in een (al dan niet lekke) tent te moeten zitten omdat het regent... (We hadden nogal wat verhalen gehoord over lekke tenten etc, vandaar... We hebben dan maar beslist om enkele daguitstapjes te maken en toch ook wat in de omgeving te wandelen. Zo zijn we naar het meer van Churup gewandeld, op 4450m hoogte, en bijgevolg nogal vermoeiend, zo in de hoogte ;) Vooral het laatste stuk was nogal zwaar, vermits we langs rotsen omhoog moesten klimmen om er te geraken... Gelukkig hadden we een ervaren gids bij met een touw, die ons goed geholpen heeft!
We zijn ook 2 dagen naar Chavin de Huantar geweest, waar het Chavin volk (al in 1100 voor Christus) een beschaving had opgebouwd, met indrukwekkende "tempels" met ondergrondse gangen die al ettelijke aardbevingen hebben doorstaan! (En dat terwijl Huaraz in 1970 bijna volledig verwoest werd door een aardbeving!) In Chavin is sinds vorig jaar ook een spiksplinternieuw museum geopend met allerlei vondsten van de archeologische site. Japan heeft hen daarbij serieus gesponsord. Een 15-tal jaar geleden werd de Japanse ambassade gegijzeld door terroristen van het Lichtend Pad, en na 5 maanden gijzeling is het Peruaanse leger er in geslaagd om via ondergrondse gangen vanuit een huis naast de ambassade de gijzelaars vrij te krijgen. De ondergrondse tunnels waren gebaseerd op de oude Chavin-tunnels... Vandaar de Japanse sympathie ;)
In de buurt van Huaraz hebben we ook genoten van thermale baden in Monterrey (er was ook een zwembad met donkerbruin water, zag er niet echt aantrekkelijk uit), en van de natuurlijke sauna's in de grotten van Chancos. Een beetje relax af en toe mag wel, he!
Na de bergen zijn we nog enkele dagen in Lima gebleven, waar we het archeologische/antropologisch museum bezochten, en ook het goudmuseum, waar de verzameling gouden voorwerpen in een soort ondergrondse "kluis"-verdieping te zien zijn. Wel de moeite, hoewel wat verouderd. Er waren ook verschillende mummies te zien.
Na Lima zijn we - nog steeds via de kust - zuidelijker vertrokken, naar Paracas, een minidorp aan de kust, vanwaar je een bootje kan nemen naar de Islas Ballestas ("de Galapagos - eilanden van de armen"), waar we allerlei vogels (aalscholvers, gieren, "piqueros peruanos", pinguins,... ) én een massa zeeleeuwen hebben gezien! Men gebruikt de uitwerpselen van de vogels als mest, en elke 4 jaar wordt er een grote ophaalactie gehouden, waarbij men de "guano" van het eiland afhaalt en duur verkoopt. ;)
Vlakbij Paracas is ook een natuurreservaat, dat veel weg heeft van een woestijn... boeiend!
Om eerlijk te zijn hadden wij niet verwacht dat de Peruaanse kust zo droog en woestijnachtig zou zijn...
Op onze weg naar Paracas zijn we langs Pisco gekomen, een stad die er nu nogal triest uitziet vermits ze 2 jaar geleden (15 augustus 2007) door een aardbeving getroffen is... Overal stof, ingestorte huizen, een grimmige sfeer...
Sinds gisteren zijn we in Nasca, ook in een vreselijk droog gebied. Normaal gezien regent het hier ongeveer een half uur per jaar, maar vandaag heeft het toch ook een paar minuten gedruppeld, en wij zaten er middenin! Joepie! :)
Morgen nemen we een vliegtuigje om de Nascalijnen van bovenaf te bekijken... we zijn zeer benieuwd!
Eigenlijk wilden we hier al sneller vertrekken richting Cusco, maar de bussen zaten vol omdat het hier ook verlengd weekend is voor Pasen, en Semana Santa wordt hier duchtig gevierd!
We gaan overigens waarschijnlijk niet in Cusco logeren, maar wel in San Jerónimo, een gemeente op 8 km van Cusco waar Edegem een stedenband mee heeft... Zo zien jullie maar waar het werk al goed voor kan zijn! ;)
En dan zal het een uitdaging worden om zo goedkoop mogelijk Machu Picchu te kunnen bezoeken... We hebben al verschillende tips en opties gehoord. We zien wel! We houden jullie op de hoogte!
Veel groetjes,
Isabelle en Andreas
Enkele weetjes:
- we hebben al veel (muggen)beten opgelopen, en ze blijven helaas jeuken!
- we zijn al behoorlijk onder de indruk van Peru, vooral van het Noorden... we zullen toch eens moeten terugkomen buiten het regenseizoen!
- Nog iets dat ik al heel lang wilde zeggen: We hebben al op verschillende plaatsen patrouillerende agenten gezien op de fiets (in Guadalajara, Mexico, maar ook hier in Peru, in Lima en dan vooral in de wijk Miraflores).
- Soms missen het Belgische eten toch wel, hoor. Ondanks alle lekkere gerechten die we hier in Peru al geproefd hebben.... (zoals ceviche, allerlei soorten vis, lomo saltado, seco a la norteña, etc.)
- cuy (cavia) hebben we nog niet geproefd... dat wordt misschien een uitdaging in Cuzco?
- Als we ergens betalen, worden onze geldbriefjes steevast gecontroleerd, ook die van 10sol (2.5 euro). Blijkbaar is er nogal wat vals geld op de markt..
- In Peru (maar ook in Mexico of Guatemala) hebben de mensen zelden wisselgeld, wat soms wel redelijk vervelend is, als de bankautomaat enkel "groot" geld uitspuwt ;)
- We hebben onze vlucht over de Nazca lijnen goed overleeft, zonder (al te) misselijk te worden... Het was met een heel klein vliegtuigje, type Cesna, met 5 passagiers en de piloot. Wel spannend, en fijn om de figuren vanuit de lucht te zien... Ik moet wel toegeven dat ik een minibeetje schrik had op voorhand :)
Ondertussen zijn we al in Nasca aanbeland, bij de beroemde en mysterieuze lijnen in de woestijn...
Na Cajamarca gingen we naar Trujillo, een stad aan de kust van Peru. Het was er nogal warm, dus zijn we er niet al te lang gebleven, maar net lang genoeg om Chan Chan te bezoeken, ruines van de Chimu bevolking... en ook de Huaca de la luna (maanpiramide). Beiden vreemd aandoende constructies in zandsteen waar nog redelijk veel van bewaard is gebleven...
We gingen er ook een namiddag naar Huanchaco, een stadje/dorp aan de zee waar veel surfers hun kunstjes vertonen ;)
Nadien trokken we terug de bergen in, richting Huaraz. Normaal gezien gaan de meeste mensen daar naartoe om de beroemde Santa Cruz "trek" te doen van 3 of 4 dagen, waarbij je enkele dagen in een natuurreservaat / national park verblijft en verschillende meren bezoekt. Vermits het nog steeds regenseizoen is in Peru, wat wil zeggen dat het (tenminste in de bergen) elke dag minstens een paar uur regent, meestal in de namiddag. We hebben gelukkig wel enkele zonnige voormiddagen gehad. We hadden niet veel goesting om dan 4 dagen te wandelen en elke namiddag/avond in een (al dan niet lekke) tent te moeten zitten omdat het regent... (We hadden nogal wat verhalen gehoord over lekke tenten etc, vandaar... We hebben dan maar beslist om enkele daguitstapjes te maken en toch ook wat in de omgeving te wandelen. Zo zijn we naar het meer van Churup gewandeld, op 4450m hoogte, en bijgevolg nogal vermoeiend, zo in de hoogte ;) Vooral het laatste stuk was nogal zwaar, vermits we langs rotsen omhoog moesten klimmen om er te geraken... Gelukkig hadden we een ervaren gids bij met een touw, die ons goed geholpen heeft!
We zijn ook 2 dagen naar Chavin de Huantar geweest, waar het Chavin volk (al in 1100 voor Christus) een beschaving had opgebouwd, met indrukwekkende "tempels" met ondergrondse gangen die al ettelijke aardbevingen hebben doorstaan! (En dat terwijl Huaraz in 1970 bijna volledig verwoest werd door een aardbeving!) In Chavin is sinds vorig jaar ook een spiksplinternieuw museum geopend met allerlei vondsten van de archeologische site. Japan heeft hen daarbij serieus gesponsord. Een 15-tal jaar geleden werd de Japanse ambassade gegijzeld door terroristen van het Lichtend Pad, en na 5 maanden gijzeling is het Peruaanse leger er in geslaagd om via ondergrondse gangen vanuit een huis naast de ambassade de gijzelaars vrij te krijgen. De ondergrondse tunnels waren gebaseerd op de oude Chavin-tunnels... Vandaar de Japanse sympathie ;)
In de buurt van Huaraz hebben we ook genoten van thermale baden in Monterrey (er was ook een zwembad met donkerbruin water, zag er niet echt aantrekkelijk uit), en van de natuurlijke sauna's in de grotten van Chancos. Een beetje relax af en toe mag wel, he!
Na de bergen zijn we nog enkele dagen in Lima gebleven, waar we het archeologische/antropologisch museum bezochten, en ook het goudmuseum, waar de verzameling gouden voorwerpen in een soort ondergrondse "kluis"-verdieping te zien zijn. Wel de moeite, hoewel wat verouderd. Er waren ook verschillende mummies te zien.
Na Lima zijn we - nog steeds via de kust - zuidelijker vertrokken, naar Paracas, een minidorp aan de kust, vanwaar je een bootje kan nemen naar de Islas Ballestas ("de Galapagos - eilanden van de armen"), waar we allerlei vogels (aalscholvers, gieren, "piqueros peruanos", pinguins,... ) én een massa zeeleeuwen hebben gezien! Men gebruikt de uitwerpselen van de vogels als mest, en elke 4 jaar wordt er een grote ophaalactie gehouden, waarbij men de "guano" van het eiland afhaalt en duur verkoopt. ;)
Vlakbij Paracas is ook een natuurreservaat, dat veel weg heeft van een woestijn... boeiend!
Om eerlijk te zijn hadden wij niet verwacht dat de Peruaanse kust zo droog en woestijnachtig zou zijn...
Op onze weg naar Paracas zijn we langs Pisco gekomen, een stad die er nu nogal triest uitziet vermits ze 2 jaar geleden (15 augustus 2007) door een aardbeving getroffen is... Overal stof, ingestorte huizen, een grimmige sfeer...
Sinds gisteren zijn we in Nasca, ook in een vreselijk droog gebied. Normaal gezien regent het hier ongeveer een half uur per jaar, maar vandaag heeft het toch ook een paar minuten gedruppeld, en wij zaten er middenin! Joepie! :)
Morgen nemen we een vliegtuigje om de Nascalijnen van bovenaf te bekijken... we zijn zeer benieuwd!
Eigenlijk wilden we hier al sneller vertrekken richting Cusco, maar de bussen zaten vol omdat het hier ook verlengd weekend is voor Pasen, en Semana Santa wordt hier duchtig gevierd!
We gaan overigens waarschijnlijk niet in Cusco logeren, maar wel in San Jerónimo, een gemeente op 8 km van Cusco waar Edegem een stedenband mee heeft... Zo zien jullie maar waar het werk al goed voor kan zijn! ;)
En dan zal het een uitdaging worden om zo goedkoop mogelijk Machu Picchu te kunnen bezoeken... We hebben al verschillende tips en opties gehoord. We zien wel! We houden jullie op de hoogte!
Veel groetjes,
Isabelle en Andreas
Enkele weetjes:
- we hebben al veel (muggen)beten opgelopen, en ze blijven helaas jeuken!
- we zijn al behoorlijk onder de indruk van Peru, vooral van het Noorden... we zullen toch eens moeten terugkomen buiten het regenseizoen!
- Nog iets dat ik al heel lang wilde zeggen: We hebben al op verschillende plaatsen patrouillerende agenten gezien op de fiets (in Guadalajara, Mexico, maar ook hier in Peru, in Lima en dan vooral in de wijk Miraflores).
- Soms missen het Belgische eten toch wel, hoor. Ondanks alle lekkere gerechten die we hier in Peru al geproefd hebben.... (zoals ceviche, allerlei soorten vis, lomo saltado, seco a la norteña, etc.)
- cuy (cavia) hebben we nog niet geproefd... dat wordt misschien een uitdaging in Cuzco?
- Als we ergens betalen, worden onze geldbriefjes steevast gecontroleerd, ook die van 10sol (2.5 euro). Blijkbaar is er nogal wat vals geld op de markt..
- In Peru (maar ook in Mexico of Guatemala) hebben de mensen zelden wisselgeld, wat soms wel redelijk vervelend is, als de bankautomaat enkel "groot" geld uitspuwt ;)
- We hebben onze vlucht over de Nazca lijnen goed overleeft, zonder (al te) misselijk te worden... Het was met een heel klein vliegtuigje, type Cesna, met 5 passagiers en de piloot. Wel spannend, en fijn om de figuren vanuit de lucht te zien... Ik moet wel toegeven dat ik een minibeetje schrik had op voorhand :)
woensdag 25 maart 2009
van chiclayo naar Cajamarca
Dag allemaal,
Ondertussen zijn we in het stadje Cajamarca beland.
In Chiclayo zijn we enkele dagen gebleven, het is nu eenmaal erg aangenaam om bij mensen thuis te logeren, en als die dan ook nog eens fijne vrienden hebben...
We bezochten er het graf van el señor de Sipan en het moderne museum in Lambayeque, zeer de moeite!
Na enkele dagen besloten we toch maar verder te reizen naar Chachapoyas, een klein stadje in de bergen van waaruit we de grote waterval Gocta bezochten (na een stevige wandeling ernaartoe). De volgende dag bezochten we (met een tour) Kuelap, een ruine van een fort van de Chachapoyas, gelegen op een berg, indrukwekkend! We waren van plan om te voet naar beneden te gaan naar Tingo viejo, om van daaruit de bus te nemen naar Leymebamba, een paar uur verder de bergen in en al meer op weg naar Cajamarca, maar een nogal stevige regenbui gooide roet in het eten, de gids zag het zelf ook niet meer zitten om de (2u durende) afdaling te voet te doen, zodat we gelukkig terug met het busje mee konden. Zij hebben ons dan afgezet in Tingo, waar we even op een combi gewacht hebben, maar er kwam sneller een vrachtwagen voorbij,die ons wel wilde meenemen in de "beestenbak" vanachter,haha!
Een kronkelige (niet geasfalteerde) weg vlak naast een rivier... het was wel de moeite!
In Leymebamba vertrokken we dan zondagochtend om 6u (jawel!) naar het dorp Yerbabuena, waar op zondag reusachtige markt is, en waar wij onze wandeltocht richting de mausolea van Revash begonnen. Dat zijn mausolea uitgegraven in een rotswand. We moesten wel eerst een kleine 2uur klimmen alvorens er een enigszins goed beeld van te krijgen. Vermits we voor 13u een busje terug richting Leymebamba moesten halen, moesten we op tijd terug naar beneden wandelen, zodat we niet heel dicht bij de mausolea konden geraken, maar toch was het de moeite! Moe maar tevreden kwamen we rond de middag terug aan in ons hostal, waar we een welverdiende douche namen en verdergingen naar het museum van Leymebamba,waar 217 mummies liggen die werden gevonden in graven in de vallei van de condors. Mooi museum, prachtig gelegen tussen de bergen... en met een fijne koffiebar, vanwaaruit we verschillende soorten kolibries konden observeren. Waw!
We wandelden terug naar Leymebamba (naar beneden gelukkig, anders hadden onze benen het niet meer aangekund, ha) en genoten van de mooie uitzichten...
Maandagochtend hadden we een ticket gekocht voor de bus van MovilTours om naar Cajamarca te reizen, maar die bleek niet tot in Leymebamba te geraken vermits er een stuk weg tussen Chachapoyas en Leymebamba was weggespoeld(inclusief een brug en 2 huizen). Samen met een aantal andere reizigers besloten we een andere (op het laatste nippertje ingelegde) bus te nemen tot in Celendin en van daaruit een "combi" te nemen tot in Cajamarca.
De busrit tot in Celendin was er een tussen de bergen, op een (wederom) niet geasfalteerde weg, met prachtige uitzichten op de bergen en valleien rondom, maar af en toe had ik toch een beetje schrik. Er spoelen namelijk geregeld stukken weg naar beneden... vandaar;)
De weg van Celendin naar Cajamarca bleek in nog slechtere staat, maar goed, toen was het al donkerder, dus zagen we de afgronden niet zo.
's Avonds kwamen we aan in Cajamarca, bekend om zijn carnaval, waar we gisteren wat rondgelopen hebben, en onder andere de losgeldkamer van Atahualpa (de laatste Inka, die hier is overwonnen door de Spanjaarden) hebben bezocht. 's Middags zijn we naar de baños del inca gegaan, waar we een bad hebben genomen met natuurlijk heet water en ons nog eens goed gewassen hebben! (grapje!)
Vanmorgen bezochten we met een gids Cumbe Mayo, een plek op 3700m, waar een pre-inka-kanaal te zien is, dat het water vanuit de bergen naar de stad bracht.
Vanavond vertrekken we naar Trujillo, waar het vermoedelijk terug zweten geblazen is :)
tot een volgende keer!
Isabelle en Andreas
Ondertussen zijn we in het stadje Cajamarca beland.
In Chiclayo zijn we enkele dagen gebleven, het is nu eenmaal erg aangenaam om bij mensen thuis te logeren, en als die dan ook nog eens fijne vrienden hebben...
We bezochten er het graf van el señor de Sipan en het moderne museum in Lambayeque, zeer de moeite!
Na enkele dagen besloten we toch maar verder te reizen naar Chachapoyas, een klein stadje in de bergen van waaruit we de grote waterval Gocta bezochten (na een stevige wandeling ernaartoe). De volgende dag bezochten we (met een tour) Kuelap, een ruine van een fort van de Chachapoyas, gelegen op een berg, indrukwekkend! We waren van plan om te voet naar beneden te gaan naar Tingo viejo, om van daaruit de bus te nemen naar Leymebamba, een paar uur verder de bergen in en al meer op weg naar Cajamarca, maar een nogal stevige regenbui gooide roet in het eten, de gids zag het zelf ook niet meer zitten om de (2u durende) afdaling te voet te doen, zodat we gelukkig terug met het busje mee konden. Zij hebben ons dan afgezet in Tingo, waar we even op een combi gewacht hebben, maar er kwam sneller een vrachtwagen voorbij,die ons wel wilde meenemen in de "beestenbak" vanachter,haha!
Een kronkelige (niet geasfalteerde) weg vlak naast een rivier... het was wel de moeite!
In Leymebamba vertrokken we dan zondagochtend om 6u (jawel!) naar het dorp Yerbabuena, waar op zondag reusachtige markt is, en waar wij onze wandeltocht richting de mausolea van Revash begonnen. Dat zijn mausolea uitgegraven in een rotswand. We moesten wel eerst een kleine 2uur klimmen alvorens er een enigszins goed beeld van te krijgen. Vermits we voor 13u een busje terug richting Leymebamba moesten halen, moesten we op tijd terug naar beneden wandelen, zodat we niet heel dicht bij de mausolea konden geraken, maar toch was het de moeite! Moe maar tevreden kwamen we rond de middag terug aan in ons hostal, waar we een welverdiende douche namen en verdergingen naar het museum van Leymebamba,waar 217 mummies liggen die werden gevonden in graven in de vallei van de condors. Mooi museum, prachtig gelegen tussen de bergen... en met een fijne koffiebar, vanwaaruit we verschillende soorten kolibries konden observeren. Waw!
We wandelden terug naar Leymebamba (naar beneden gelukkig, anders hadden onze benen het niet meer aangekund, ha) en genoten van de mooie uitzichten...
Maandagochtend hadden we een ticket gekocht voor de bus van MovilTours om naar Cajamarca te reizen, maar die bleek niet tot in Leymebamba te geraken vermits er een stuk weg tussen Chachapoyas en Leymebamba was weggespoeld(inclusief een brug en 2 huizen). Samen met een aantal andere reizigers besloten we een andere (op het laatste nippertje ingelegde) bus te nemen tot in Celendin en van daaruit een "combi" te nemen tot in Cajamarca.
De busrit tot in Celendin was er een tussen de bergen, op een (wederom) niet geasfalteerde weg, met prachtige uitzichten op de bergen en valleien rondom, maar af en toe had ik toch een beetje schrik. Er spoelen namelijk geregeld stukken weg naar beneden... vandaar;)
De weg van Celendin naar Cajamarca bleek in nog slechtere staat, maar goed, toen was het al donkerder, dus zagen we de afgronden niet zo.
's Avonds kwamen we aan in Cajamarca, bekend om zijn carnaval, waar we gisteren wat rondgelopen hebben, en onder andere de losgeldkamer van Atahualpa (de laatste Inka, die hier is overwonnen door de Spanjaarden) hebben bezocht. 's Middags zijn we naar de baños del inca gegaan, waar we een bad hebben genomen met natuurlijk heet water en ons nog eens goed gewassen hebben! (grapje!)
Vanmorgen bezochten we met een gids Cumbe Mayo, een plek op 3700m, waar een pre-inka-kanaal te zien is, dat het water vanuit de bergen naar de stad bracht.
Vanavond vertrekken we naar Trujillo, waar het vermoedelijk terug zweten geblazen is :)
tot een volgende keer!
Isabelle en Andreas
zondag 15 maart 2009
onze eerste dagen in Peru...
Na nog anderhalve dag te hebben doorgebracht in Antigua, Guatemala, zijn we donderdagochtend nogal vroeg (3u am) naar de luchthaven gebracht om onze vlucht naar Peru te nemen.
Ondanks alle dreigementen van de Guatemalteekse grens-migratieambtenaren, moesten we maar 3 dollar (of 20 quetzal) betalen om het land uit te mogen, oef! (ze hadden gezegd dat het zeker 30 dollar zou zijn...)
De vlucht verliep prima, en toen zaten we in Lima... druk, grijs, smog, bloedheet,en veeeeeeel verkeer!
Met een Oostenrijks meisje gingen we ineens naar de wijk Miraflores, waar we een uitstekend hostal vonden: Inkawasi (wel niet goedkoop). De meest luxueuze badkamer in weken tijd, joepie! en een aangename sfeer, mooi huis, een propere keuken zodat we zelf (lees: Andreas) nog eens konden koken, en aangenaam gezelschap.
Vrijdag en zaterdag zijn we het centrum van Lima gegaan, en hebben de kathedraal, enkele cafés ;) , het klooster van San Francisco (met een vroegere begraafplaats onder de kerk met beenderen van meer dan 25000 mensen in), het Palacio de Gobierno, waar we een mierzoet sapje kregen en een uitleg over een textielmuseum en over el Salón Dorado, geïnspireerd door gelijk de spiegelzaal van Versailles. Achteraf kregen we uiteraard ook een briefje met de verdiensten van de huidige president Alan García, beuh...
Na Lima besloten we met de luxe-busmaatschappij Cruz del Sur noordwaarts te gaan richting Chiclayo, waar Lucie (voor diegenen die dat niet weten, Lucie is mijn jongste zus die met AFS een jaar in Peru heeft gewoond) een "familie" heeft, die ons met open armen heeft ontvangen. Heerlijk!
(nog even dit:We hadden tickets gekocht voor de Cruzero bus, dat is niet de meest luxueuze, maar vermits we iets te vroeg in de busterminal waren, mochten we gratis en voor niets mee met de Cruzero Suite bus -die een half uur vroeger vertrok- met nóg comfortabele ligstoelen, een avondmaal, ontbijt, drankje, én een bingospel aan boord! (jammer genoeg wonnen we niet ;)
Vandaag zijn we met Marlon (de zoon) naar het strand in Pimentel geweest, zweten geblazen!
Morgen proberen we de ruines van "El señor de Sipan" te gaan bekijken...
groetjes,
isabelle en andreas
Ondanks alle dreigementen van de Guatemalteekse grens-migratieambtenaren, moesten we maar 3 dollar (of 20 quetzal) betalen om het land uit te mogen, oef! (ze hadden gezegd dat het zeker 30 dollar zou zijn...)
De vlucht verliep prima, en toen zaten we in Lima... druk, grijs, smog, bloedheet,en veeeeeeel verkeer!
Met een Oostenrijks meisje gingen we ineens naar de wijk Miraflores, waar we een uitstekend hostal vonden: Inkawasi (wel niet goedkoop). De meest luxueuze badkamer in weken tijd, joepie! en een aangename sfeer, mooi huis, een propere keuken zodat we zelf (lees: Andreas) nog eens konden koken, en aangenaam gezelschap.
Vrijdag en zaterdag zijn we het centrum van Lima gegaan, en hebben de kathedraal, enkele cafés ;) , het klooster van San Francisco (met een vroegere begraafplaats onder de kerk met beenderen van meer dan 25000 mensen in), het Palacio de Gobierno, waar we een mierzoet sapje kregen en een uitleg over een textielmuseum en over el Salón Dorado, geïnspireerd door gelijk de spiegelzaal van Versailles. Achteraf kregen we uiteraard ook een briefje met de verdiensten van de huidige president Alan García, beuh...
Na Lima besloten we met de luxe-busmaatschappij Cruz del Sur noordwaarts te gaan richting Chiclayo, waar Lucie (voor diegenen die dat niet weten, Lucie is mijn jongste zus die met AFS een jaar in Peru heeft gewoond) een "familie" heeft, die ons met open armen heeft ontvangen. Heerlijk!
(nog even dit:We hadden tickets gekocht voor de Cruzero bus, dat is niet de meest luxueuze, maar vermits we iets te vroeg in de busterminal waren, mochten we gratis en voor niets mee met de Cruzero Suite bus -die een half uur vroeger vertrok- met nóg comfortabele ligstoelen, een avondmaal, ontbijt, drankje, én een bingospel aan boord! (jammer genoeg wonnen we niet ;)
Vandaag zijn we met Marlon (de zoon) naar het strand in Pimentel geweest, zweten geblazen!
Morgen proberen we de ruines van "El señor de Sipan" te gaan bekijken...
groetjes,
isabelle en andreas
maandag 9 maart 2009
nog eens wat nieuws ;)
Het is precies al even geleden, hmm... zo gaat dat als je afhankelijk bent van internetcafes :)
Vanuit Flores zijn we de grens terug overgestoken naar Mexico, via de rivier Usumacinta naar Frontera Corrozal, aan de Mexicaanse grens. We hadden die rit toch maar via een "goedkoper" agentschap geboekt, omdat ze hadden gezegd dat het wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn om met het openbaar vervoer zelf te gaan... rarara, toen ze ons kwamen oppikken aan het hotel, bleken we toch op de openbare bus te zitten, waar de andere mensen minder dan de helft betaalden van hetgeen wij moesten dokken... :(
Enfin, niets aan te doen.
In Mexico terug aangekomen hadden we wat meer geluk. We wilden naar Yaxchilan gaan, maya ruines die niet zo vaak bezocht worden en niet zo bekend zijn, ze liggen naast de rivier Usumacinta, en om er te geraken moet je een bootje nemen, en een uur varen... Voor 2 personen kostte een bootje 650 pesos, wat wij gierigaards uiteraard veel te veel vonden, dus beproefden we ons geluk bij een net aangekomen bus toeristen (die achteraf belgen bleken te zijn) Zij hadden in hun bootjes nog plaats voor 2 personen, dus konden we met hen meereizen naar de site. Van hun reisbegeleider mochten we voor niks mee, maar daar waren de eigenaars van de bootjes het toch niet mee eens, dus moesten we toch nog iets opleggen, maar gelukkig veel minder dan de oorspronkelijke prijs. We zijn een nacht in Frontera Corrozal gebleven, een dorp met zanderige wegen, en supervriendelijke mensen.
De dag nadien zijn we via Bonampak (bekende muurschilderingen) naar Palenque gereisd.
Vanuit Palenque hebben we de ruines van Palenque zelf bezocht in de jungle, tegenwoordig is er in het museum een geslaagde reconstructie te zien van de graftombe van Pakal, en de mooie watervallen in kalksteen van Agua Azul, mmm! Prachtig helder blauw water en kleine poeltjes om een plonske in te doen. Alleen jammer dat er zowat over het hele traject langs de rivier en de watervallen kraampjes met eten en artesanias staan... dat is wel beter in Semuc Champey (de watervallen die we bezochten in Guatemala), daar waren geen kraampjes toegelaten.
In de Rough Guide staat Palenque (het stadje) beschreven als "uninspiring", maar wij hebben toch genoten van de live muziek elke avond op het plein, en vooral van het kijken naar de dansende mensen, hihi...
Vermits we nog wel wat tijd over hadden, zijn we vanuit Palenque naar Merida gegaan, een nachtelijke busrit verder :) Daar hebben we het mega-toeristische Chichen Itza bezocht, indrukwekkend hoeveel toeristenbussen hier worden gedropt, en dan vooral vanuit Cancun ;) En niet echt aangenaam dat het ook hier vol staat met kraampjes en verkopers die je vanalles proberen aan te smeren... :( (Kathleen, ik begrijp je teleurstelling volkomen... 9 jaar geleden was het ook al toeristisch, maar lang niet zo erg!) En 9 jaar geleden kon je ook nog op de grote piramide klimmen, nu helaas niet meer, waardoor het allemaal wat minder spannend wordt, hehe.
De dag nadien hadden we even genoeg gehad van piramides, en zijn we naar de kust geweest, Celestun, waar je een massa roze flamingo's kan observeren in een ondiep meer, dat uitmondt in de zee. Weeral de moeite ;)
In Merida konden we ook zowat dagelijks allerlei folclorico-dansen zien op het Zocalo, waar we ook logeerden in een gezellig hostal (Hostal Zocalo). De dansers dansten oa met bierflesjes of plateaus met glazen water op hun hoofd... Af en toe liet er iemand wel eens iets vallen, vooral bij het ronddraaien :)
De derde dag in Merida vertrokken we naar Uxmal (jaja, weeral ruines), deze keer gelukkig veel minder toeristisch, en zeker ook de moeite. (Hiervan had ik 9 jaar geleden enkel nog maar de licht en geluidsshow gezien...)
Vanuit Uxmal bussten we verder tot in Campeche, en vandaaruit diezelfde dag nog naar Villahermosa. Eigenlijk passeerden we enkel via Villahermosa om vandaaruit naar Huatulco te gaan, aan de kust van Oaxaca (jaja, zo zijn we toch nog even in Oaxaca geweest alvorens het land te verlaten, ha)
In Villahermosa hebben we dan maar een "rustdag" ingevoerd, en het Park La Venta bezocht, waar een zoo is met allerlei dieren (spin- en brulapen, toekans, vogels, jaguars, panters, ...) en een verzameling vondsten uit La Venta, een andere archeologische site van de Olmeken, reusachtige koppen, enz.
Na de rust hebben we dan de nachtbus richting Huatulco genomen (jaja, tempo tempo ;)
Eigenlijk zijn we naar Huatulco (een geconstrueerd resort voor toeristen, aan een 9-tal mooie baaien aan de kust van Oaxaca) gegaan omdat Stephan, een Duitse jongen die in hetzelfde jaar als mij in Oaxaca heeft gewoond, daar nu woont en een vrouw en kindje heeft. Yinna, zijn vrouw, baat een hotelletje uit waar we tegen een gunstprijsje konden logeren (Hun appartementje was iets te klein om ons ook nog te slapen te leggen). En eigenlijk hebben we genoten van Huatulco, er komen vooral families op verlof, en veel Amerikaanse toeristen. Weinig backpackers zoals wij, maar goed... Het centrum van het stadje was nog wel gezellig, en Stephan heeft ons meegenomen naar Playa Bocana Copalita, waar een bergrivier de zee instroomt... Echt wel mooi... Enfin, we hebben weeral goed gerelaxt daar, ha!
Gisterenavond zijn we dan weer op de bus gekropen richting Tapachula, in het uiterste zuidwesten van Mexico en op 16km afstand van de grens met Guatemala. In Tapachula zelf is weinig te zien, in de omgeving kan je de koffie-route doen die naar het schijnt wel de moeite is, maar daar doen we even niet aan mee...
Straks hebben we afgesproken met Paulina, die hier woont, en een 5-6tal jaar geleden een jaar in Belgie, Merksem heeft gewoond. Ik was toen haar "counselor". Zij heeft ondertussen ook een zoontje, en wil hem graag aan ons voorstellen :)
En dan verlaten we morgen Mexico ... snif snif, en gaan we naar Antigua, voor nog een laatste nacht Guatemala, alvorens we donderdagochtend heel vroeg (5.40am) het vliegtuig nemen naar Lima, op naar een volgende bestemming.
We zijn erg benieuwd! Blijkbaar kan je in Peru zo geweldig lekker eten... en eten dat doen we graag! haha
Hopelijk komen we in Peru Stijn (aka Frost) tegen, dan kunnen we samen een klimmetje wagen naar de Machu Picchu... Hij heeft ook een blog: http://www.stijnindeandes.blogspot.com/
Begin april gaan we naar Chili, waar Carolina (een meisje dat met AFS een jaar bij Andreas familie heeft gewoond) ons zal opwachten in Santiago de Chile. Zij moet de eerste week van april haar eindwerk voorbrengen, en heeft nadien veel vrije tijd, joepie!
Na Chili plannen we een bezoekje aan Bolivia, en dan komen we misschien Lisa tegen (http://www.lisainzuidamerika.blogspot.com/)
Enfin, dit was het voorlopig,
veel groeten ginder,
Isabelle (en ook Andreas, die bezig is met het updaten van de foto-website: http://www.flickr.com/photos/isabelle-andreas)
ps: voor de ongeruste zielen onder de lezers, Andreas is terug helemaal in orde, hoor! En we zijn allebei heel blij dat we nog niet echt zwaar ziek zijn geweest... hout vasthouden ;)
De wraak van Moctezuma is voorlopig uitgebleven, ha!
reistips voor Peru, Chili, Bolivia, Argentina en Brazilie blijven zeer welkom!
Vanuit Flores zijn we de grens terug overgestoken naar Mexico, via de rivier Usumacinta naar Frontera Corrozal, aan de Mexicaanse grens. We hadden die rit toch maar via een "goedkoper" agentschap geboekt, omdat ze hadden gezegd dat het wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn om met het openbaar vervoer zelf te gaan... rarara, toen ze ons kwamen oppikken aan het hotel, bleken we toch op de openbare bus te zitten, waar de andere mensen minder dan de helft betaalden van hetgeen wij moesten dokken... :(
Enfin, niets aan te doen.
In Mexico terug aangekomen hadden we wat meer geluk. We wilden naar Yaxchilan gaan, maya ruines die niet zo vaak bezocht worden en niet zo bekend zijn, ze liggen naast de rivier Usumacinta, en om er te geraken moet je een bootje nemen, en een uur varen... Voor 2 personen kostte een bootje 650 pesos, wat wij gierigaards uiteraard veel te veel vonden, dus beproefden we ons geluk bij een net aangekomen bus toeristen (die achteraf belgen bleken te zijn) Zij hadden in hun bootjes nog plaats voor 2 personen, dus konden we met hen meereizen naar de site. Van hun reisbegeleider mochten we voor niks mee, maar daar waren de eigenaars van de bootjes het toch niet mee eens, dus moesten we toch nog iets opleggen, maar gelukkig veel minder dan de oorspronkelijke prijs. We zijn een nacht in Frontera Corrozal gebleven, een dorp met zanderige wegen, en supervriendelijke mensen.
De dag nadien zijn we via Bonampak (bekende muurschilderingen) naar Palenque gereisd.
Vanuit Palenque hebben we de ruines van Palenque zelf bezocht in de jungle, tegenwoordig is er in het museum een geslaagde reconstructie te zien van de graftombe van Pakal, en de mooie watervallen in kalksteen van Agua Azul, mmm! Prachtig helder blauw water en kleine poeltjes om een plonske in te doen. Alleen jammer dat er zowat over het hele traject langs de rivier en de watervallen kraampjes met eten en artesanias staan... dat is wel beter in Semuc Champey (de watervallen die we bezochten in Guatemala), daar waren geen kraampjes toegelaten.
In de Rough Guide staat Palenque (het stadje) beschreven als "uninspiring", maar wij hebben toch genoten van de live muziek elke avond op het plein, en vooral van het kijken naar de dansende mensen, hihi...
Vermits we nog wel wat tijd over hadden, zijn we vanuit Palenque naar Merida gegaan, een nachtelijke busrit verder :) Daar hebben we het mega-toeristische Chichen Itza bezocht, indrukwekkend hoeveel toeristenbussen hier worden gedropt, en dan vooral vanuit Cancun ;) En niet echt aangenaam dat het ook hier vol staat met kraampjes en verkopers die je vanalles proberen aan te smeren... :( (Kathleen, ik begrijp je teleurstelling volkomen... 9 jaar geleden was het ook al toeristisch, maar lang niet zo erg!) En 9 jaar geleden kon je ook nog op de grote piramide klimmen, nu helaas niet meer, waardoor het allemaal wat minder spannend wordt, hehe.
De dag nadien hadden we even genoeg gehad van piramides, en zijn we naar de kust geweest, Celestun, waar je een massa roze flamingo's kan observeren in een ondiep meer, dat uitmondt in de zee. Weeral de moeite ;)
In Merida konden we ook zowat dagelijks allerlei folclorico-dansen zien op het Zocalo, waar we ook logeerden in een gezellig hostal (Hostal Zocalo). De dansers dansten oa met bierflesjes of plateaus met glazen water op hun hoofd... Af en toe liet er iemand wel eens iets vallen, vooral bij het ronddraaien :)
De derde dag in Merida vertrokken we naar Uxmal (jaja, weeral ruines), deze keer gelukkig veel minder toeristisch, en zeker ook de moeite. (Hiervan had ik 9 jaar geleden enkel nog maar de licht en geluidsshow gezien...)
Vanuit Uxmal bussten we verder tot in Campeche, en vandaaruit diezelfde dag nog naar Villahermosa. Eigenlijk passeerden we enkel via Villahermosa om vandaaruit naar Huatulco te gaan, aan de kust van Oaxaca (jaja, zo zijn we toch nog even in Oaxaca geweest alvorens het land te verlaten, ha)
In Villahermosa hebben we dan maar een "rustdag" ingevoerd, en het Park La Venta bezocht, waar een zoo is met allerlei dieren (spin- en brulapen, toekans, vogels, jaguars, panters, ...) en een verzameling vondsten uit La Venta, een andere archeologische site van de Olmeken, reusachtige koppen, enz.
Na de rust hebben we dan de nachtbus richting Huatulco genomen (jaja, tempo tempo ;)
Eigenlijk zijn we naar Huatulco (een geconstrueerd resort voor toeristen, aan een 9-tal mooie baaien aan de kust van Oaxaca) gegaan omdat Stephan, een Duitse jongen die in hetzelfde jaar als mij in Oaxaca heeft gewoond, daar nu woont en een vrouw en kindje heeft. Yinna, zijn vrouw, baat een hotelletje uit waar we tegen een gunstprijsje konden logeren (Hun appartementje was iets te klein om ons ook nog te slapen te leggen). En eigenlijk hebben we genoten van Huatulco, er komen vooral families op verlof, en veel Amerikaanse toeristen. Weinig backpackers zoals wij, maar goed... Het centrum van het stadje was nog wel gezellig, en Stephan heeft ons meegenomen naar Playa Bocana Copalita, waar een bergrivier de zee instroomt... Echt wel mooi... Enfin, we hebben weeral goed gerelaxt daar, ha!
Gisterenavond zijn we dan weer op de bus gekropen richting Tapachula, in het uiterste zuidwesten van Mexico en op 16km afstand van de grens met Guatemala. In Tapachula zelf is weinig te zien, in de omgeving kan je de koffie-route doen die naar het schijnt wel de moeite is, maar daar doen we even niet aan mee...
Straks hebben we afgesproken met Paulina, die hier woont, en een 5-6tal jaar geleden een jaar in Belgie, Merksem heeft gewoond. Ik was toen haar "counselor". Zij heeft ondertussen ook een zoontje, en wil hem graag aan ons voorstellen :)
En dan verlaten we morgen Mexico ... snif snif, en gaan we naar Antigua, voor nog een laatste nacht Guatemala, alvorens we donderdagochtend heel vroeg (5.40am) het vliegtuig nemen naar Lima, op naar een volgende bestemming.
We zijn erg benieuwd! Blijkbaar kan je in Peru zo geweldig lekker eten... en eten dat doen we graag! haha
Hopelijk komen we in Peru Stijn (aka Frost) tegen, dan kunnen we samen een klimmetje wagen naar de Machu Picchu... Hij heeft ook een blog: http://www.stijnindeandes.blogspot.com/
Begin april gaan we naar Chili, waar Carolina (een meisje dat met AFS een jaar bij Andreas familie heeft gewoond) ons zal opwachten in Santiago de Chile. Zij moet de eerste week van april haar eindwerk voorbrengen, en heeft nadien veel vrije tijd, joepie!
Na Chili plannen we een bezoekje aan Bolivia, en dan komen we misschien Lisa tegen (http://www.lisainzuidamerika.blogspot.com/)
Enfin, dit was het voorlopig,
veel groeten ginder,
Isabelle (en ook Andreas, die bezig is met het updaten van de foto-website: http://www.flickr.com/photos/isabelle-andreas)
ps: voor de ongeruste zielen onder de lezers, Andreas is terug helemaal in orde, hoor! En we zijn allebei heel blij dat we nog niet echt zwaar ziek zijn geweest... hout vasthouden ;)
De wraak van Moctezuma is voorlopig uitgebleven, ha!
reistips voor Peru, Chili, Bolivia, Argentina en Brazilie blijven zeer welkom!
dinsdag 24 februari 2009
nog eens nieuws...
Hoi iedereen,
Na een dikke week, hier nog eens wat nieuws...
In San Cristobal de las Casas hebben we de gebruikelijke dingen gedaan: San Juan Chamula bezocht (een heel traditioneel dorpje) bezocht met een kerk waarin nog allerlei traditionele gebruiken te zien zijn om mensen te genezen van hun zonden, etc. Het is een kerk die nog wel vol heiligen staat, maar er worden geen missen meer gehouden. De mensen van het dorp komen er massa's kaarsjes branden, en brengen hun "ziek" familielid mee. In plaats van een mensenoffer te doen, slachten ze meestal een kip, of doen ze bv bij een kindje een ritueel met eieren, zodat de zonde of de ziekte uit de persoon weggaat... en dat allemaal binnen in de kerk. Uiteraard mag je er geen foto's trekken.
We zijn ook een dagje naar de Cañón del Sumidero geweest, een prachtige canyon in Chiapas waar je allerlei dieren ziet in de rivier, krokodillen, allerlei vogelsoorten, etc.
Vorige zaterdag (14/2) zijn we naar Guatemala getrokken, met eerste tussenstop in Quetzaltenango (Xela voor de Guatemalteken) We kwamen er 's avonds aan en werden meteen aangesproken en overtuigd om een tochtje te maken op een (inactieve) vulkaan in de buurt: Om 12u 's nachts zouden we vertrekken om de Santa María te beklimmen ('t was de laatste dag volle maan), zodat we tegen 4-5u boven zouden zijn, om dan de erupties te bekijken van de wel actieve vulkaan Santiaguito op een flank van de Sta Maria en de zonsopgang... Het was zeer vermoeiend, (4.5u naar boven sjokken, en 2.5u terug naar beneden), maar het was de moeite! En... onze wandelschoenen dienen hier dus toch!
Tegen 11u waren we terug in ons hotel, doodop, maar tevreden...
De dag erna, maandag zijn we dan (met het openbaar vervoer: in de zogenaamde "chicken bus") verdergereisd naar Panajachel, en het magnifieke meer van Atitlán. Dit meer is gelegen tussen een drietal vulkanen, en omgeven door pittoreske dorpjes.
Vermits we weinig tijd hadden, zijn we in Pana zelf blijven logeren, en hebben we 2 boottochtjes gemaakt om de dorpjes rond het meer te bekijken.
Na Panajachel zijn we naar Antigua (de vroegere hoofdstad van Guatemala) verder getrokken. Mooie stad, en blijkbaar atypisch Guatemalteeks... Een verademing. Er zijn allerlei ruines van kerken en klooster te zien die bij een serieuze aardbeving in 1773 (als ik me niet vergis) zijn ingestort, indrukwekkend! Andreas en ik hopen hier nog enkele dagen te kunnen blijven alvorens we 12 maart richting Lima vliegen vanuit Guatemala City. (Antigua ligt op een dik uur rijden van de hoofdstad)
Na Antigua zijn we naar de grotten van Lanquin gaan kijken en vandaaruit verder naar Semuc Champey gegaan (waar geen internet of telefoonverbinding is... vandaar ook onze lange stilte ;)
Semuc Champey is een heel mooie waterval, met een ondergrondse rivier die door een grot stroomt... Weeral de moeite! Ook het hostal waar we logeerden, Hostal el Portal, op wandelafstand van dit natuurschoon, was zeer aangenaam! Lekker eten, elektriciteit enkel tussen 18 en 22u, veel jongeren, de eerste belg die we ontmoetten, aangename sfeer, en middenin de natuur! Voor de rest is er niets! Het eerstvolgende dorp: Lanquin, ligt op 11km afstand (zeer hobbelige kronkelige weg in de bergen), zodat je een uur moet rijden om er te geraken, en dan vanuit Lanquin is't nog een klein uurtje om op de grote weg te komen... we zaten er dus redelijk afgesloten van de wereld...
Eergisteren zijn we dan uit Semuc vertrokken om tot in Flores te geraken (een rit van 7uur in een minibus of shuttle, de niet zo comfortabele busjes die ze hier ter beschikking van de toeristen stellen, tegen veel te hoge prijzen...)
In Flores zelf is niet veel te zien, het is mini-schiereilandje in het meer van Petén Itza, met ongeveer 1 grote straat en 1 kerk :) Het "fijne" is ook dat die ene hoofdstraat zo goed als helemaal opgebroken ligt, en dat het hier wel eens serieus regent, met als gevolg dat we goed volhangen met een soort lichtgrijze modder, ha!
Wij (Andreas en ik) hebben gisteren een rustdag ingevoerd, Caroline is gisteren al naar Tikal geweest en zij is vandaag vertrokken naar Palenque (terug in Mexico).
Andreas en ik zijn vanmorgen vroeg (4.30u jawel) vertrokken naar Tikal, de indrukwekkende mayaruines in het midden van de jungle. Om 13u30 waren we terug in Flores...
In Tikal hebben we een aantal tempels beklommen, genoten van de prachtige vergezichten over de jungle, apen gezien in de toppen van de bomen, rare diertjes (pisotes of coatis in het engels), en allerlei vogels die we niet kennen... schoon schoon schoon!
We hopen morgen of overmorgen terug naar Mexico te kunnen gaan, om in Chiapas nog de ruines van Bonampak, Yaxchilán, Palenque te gaan bekijken. En we willen ook nog naar Agua Azul en misschien enkele andere watervallen... we zien wel. Ons reisplan blijft zoals jullie zien erg flexibel :)
Goed, ik ga het voorlopig hier bij houden, moet eens naar Andreas gaan kijken, die wat ziekjes op het bed ligt...
Nog even kort onze indrukken van Guatemala:
- inderdaad zoals veel mensen zeggen authentieker dan Mexico. De mensen dragen hier nog veel meer traditionele klederdracht. Vrouwen dragen afhankelijk van de regio wijde of andere rokken, mannen dragen soms ook een soort rok. Dikwijls zie je nog mensen langs de kant van de weg rondlopen met een bussel brandhout op hun hoofd, vrouwen ook vaak met emmers, of andere recipiënten met bijvoorbeeld etenswaren om te verkopen.
- Guatemala is voor toeristen NIET goedkoop, zoals we eigenlijk verwacht hadden. Een inkomticket voor Tikal kost bv 150 quetzal (ongeveer 12.5 euro) voor buitenlanders, voor Guatemalteken slechts 25q!!! En blijkbaar is die prijs pas vorig jaar verhoogd.
Vermits men ons overal afraadt om de openbare (en goedkope maar langzame) chicken buses te nemen uit veiligheids- of andere overwegingen, zijn we soms genoodzaakt om georganiseerd vervoer te nemem (shuttles: meestal een camionetje volgepropt met stoelen om zoveel mogelijk volk te kunnen vervoeren) Deze minibusjes zijn meestal verre van comfortabel, en niet goedkoop! In Mexico zijn de reisbussen over het algemeen beter én goedkoper! Maar dat ligt dan volgens de guatemalteken aan het feit dat Mexico olie produceert en Guatemala niet...
- Ook het eten in de restaurants is meestal niet goedkoop, evenmin de hostalletjes, maar goed, we zoeken er meestal de goedkoopste uit, en dat valt ook best wel mee, hoor!
enfin, tot zover de frustratietjes ;)
véél groetjes,
en tot een volgende!
Isabelle
ps: foto's zullen voor een andere keer zijn...
Na een dikke week, hier nog eens wat nieuws...
In San Cristobal de las Casas hebben we de gebruikelijke dingen gedaan: San Juan Chamula bezocht (een heel traditioneel dorpje) bezocht met een kerk waarin nog allerlei traditionele gebruiken te zien zijn om mensen te genezen van hun zonden, etc. Het is een kerk die nog wel vol heiligen staat, maar er worden geen missen meer gehouden. De mensen van het dorp komen er massa's kaarsjes branden, en brengen hun "ziek" familielid mee. In plaats van een mensenoffer te doen, slachten ze meestal een kip, of doen ze bv bij een kindje een ritueel met eieren, zodat de zonde of de ziekte uit de persoon weggaat... en dat allemaal binnen in de kerk. Uiteraard mag je er geen foto's trekken.
We zijn ook een dagje naar de Cañón del Sumidero geweest, een prachtige canyon in Chiapas waar je allerlei dieren ziet in de rivier, krokodillen, allerlei vogelsoorten, etc.
Vorige zaterdag (14/2) zijn we naar Guatemala getrokken, met eerste tussenstop in Quetzaltenango (Xela voor de Guatemalteken) We kwamen er 's avonds aan en werden meteen aangesproken en overtuigd om een tochtje te maken op een (inactieve) vulkaan in de buurt: Om 12u 's nachts zouden we vertrekken om de Santa María te beklimmen ('t was de laatste dag volle maan), zodat we tegen 4-5u boven zouden zijn, om dan de erupties te bekijken van de wel actieve vulkaan Santiaguito op een flank van de Sta Maria en de zonsopgang... Het was zeer vermoeiend, (4.5u naar boven sjokken, en 2.5u terug naar beneden), maar het was de moeite! En... onze wandelschoenen dienen hier dus toch!
Tegen 11u waren we terug in ons hotel, doodop, maar tevreden...
De dag erna, maandag zijn we dan (met het openbaar vervoer: in de zogenaamde "chicken bus") verdergereisd naar Panajachel, en het magnifieke meer van Atitlán. Dit meer is gelegen tussen een drietal vulkanen, en omgeven door pittoreske dorpjes.
Vermits we weinig tijd hadden, zijn we in Pana zelf blijven logeren, en hebben we 2 boottochtjes gemaakt om de dorpjes rond het meer te bekijken.
Na Panajachel zijn we naar Antigua (de vroegere hoofdstad van Guatemala) verder getrokken. Mooie stad, en blijkbaar atypisch Guatemalteeks... Een verademing. Er zijn allerlei ruines van kerken en klooster te zien die bij een serieuze aardbeving in 1773 (als ik me niet vergis) zijn ingestort, indrukwekkend! Andreas en ik hopen hier nog enkele dagen te kunnen blijven alvorens we 12 maart richting Lima vliegen vanuit Guatemala City. (Antigua ligt op een dik uur rijden van de hoofdstad)
Na Antigua zijn we naar de grotten van Lanquin gaan kijken en vandaaruit verder naar Semuc Champey gegaan (waar geen internet of telefoonverbinding is... vandaar ook onze lange stilte ;)
Semuc Champey is een heel mooie waterval, met een ondergrondse rivier die door een grot stroomt... Weeral de moeite! Ook het hostal waar we logeerden, Hostal el Portal, op wandelafstand van dit natuurschoon, was zeer aangenaam! Lekker eten, elektriciteit enkel tussen 18 en 22u, veel jongeren, de eerste belg die we ontmoetten, aangename sfeer, en middenin de natuur! Voor de rest is er niets! Het eerstvolgende dorp: Lanquin, ligt op 11km afstand (zeer hobbelige kronkelige weg in de bergen), zodat je een uur moet rijden om er te geraken, en dan vanuit Lanquin is't nog een klein uurtje om op de grote weg te komen... we zaten er dus redelijk afgesloten van de wereld...
Eergisteren zijn we dan uit Semuc vertrokken om tot in Flores te geraken (een rit van 7uur in een minibus of shuttle, de niet zo comfortabele busjes die ze hier ter beschikking van de toeristen stellen, tegen veel te hoge prijzen...)
In Flores zelf is niet veel te zien, het is mini-schiereilandje in het meer van Petén Itza, met ongeveer 1 grote straat en 1 kerk :) Het "fijne" is ook dat die ene hoofdstraat zo goed als helemaal opgebroken ligt, en dat het hier wel eens serieus regent, met als gevolg dat we goed volhangen met een soort lichtgrijze modder, ha!
Wij (Andreas en ik) hebben gisteren een rustdag ingevoerd, Caroline is gisteren al naar Tikal geweest en zij is vandaag vertrokken naar Palenque (terug in Mexico).
Andreas en ik zijn vanmorgen vroeg (4.30u jawel) vertrokken naar Tikal, de indrukwekkende mayaruines in het midden van de jungle. Om 13u30 waren we terug in Flores...
In Tikal hebben we een aantal tempels beklommen, genoten van de prachtige vergezichten over de jungle, apen gezien in de toppen van de bomen, rare diertjes (pisotes of coatis in het engels), en allerlei vogels die we niet kennen... schoon schoon schoon!
We hopen morgen of overmorgen terug naar Mexico te kunnen gaan, om in Chiapas nog de ruines van Bonampak, Yaxchilán, Palenque te gaan bekijken. En we willen ook nog naar Agua Azul en misschien enkele andere watervallen... we zien wel. Ons reisplan blijft zoals jullie zien erg flexibel :)
Goed, ik ga het voorlopig hier bij houden, moet eens naar Andreas gaan kijken, die wat ziekjes op het bed ligt...
Nog even kort onze indrukken van Guatemala:
- inderdaad zoals veel mensen zeggen authentieker dan Mexico. De mensen dragen hier nog veel meer traditionele klederdracht. Vrouwen dragen afhankelijk van de regio wijde of andere rokken, mannen dragen soms ook een soort rok. Dikwijls zie je nog mensen langs de kant van de weg rondlopen met een bussel brandhout op hun hoofd, vrouwen ook vaak met emmers, of andere recipiënten met bijvoorbeeld etenswaren om te verkopen.
- Guatemala is voor toeristen NIET goedkoop, zoals we eigenlijk verwacht hadden. Een inkomticket voor Tikal kost bv 150 quetzal (ongeveer 12.5 euro) voor buitenlanders, voor Guatemalteken slechts 25q!!! En blijkbaar is die prijs pas vorig jaar verhoogd.
Vermits men ons overal afraadt om de openbare (en goedkope maar langzame) chicken buses te nemen uit veiligheids- of andere overwegingen, zijn we soms genoodzaakt om georganiseerd vervoer te nemem (shuttles: meestal een camionetje volgepropt met stoelen om zoveel mogelijk volk te kunnen vervoeren) Deze minibusjes zijn meestal verre van comfortabel, en niet goedkoop! In Mexico zijn de reisbussen over het algemeen beter én goedkoper! Maar dat ligt dan volgens de guatemalteken aan het feit dat Mexico olie produceert en Guatemala niet...
- Ook het eten in de restaurants is meestal niet goedkoop, evenmin de hostalletjes, maar goed, we zoeken er meestal de goedkoopste uit, en dat valt ook best wel mee, hoor!
enfin, tot zover de frustratietjes ;)
véél groetjes,
en tot een volgende!
Isabelle
ps: foto's zullen voor een andere keer zijn...
donderdag 12 februari 2009
dag iedereen,
Met pijn in het hart hebben we (vooral ik toch) afscheid genomen van Oaxaca en zijn we verder getrokken.
Na een lange nacht-busrit van 11u (bij momenten nogal bochtig) zijn Caroline, Andreas en ik in San Cristobal de las Casas aangekomen in Chiapas. Hier is het merkbaar frisser, maar de huizen zijn gelukkig in vrolijke kleuren geschilderd ;)
later meer nieuws...
groetjes, Isabelle en Andreas
Met pijn in het hart hebben we (vooral ik toch) afscheid genomen van Oaxaca en zijn we verder getrokken.
Na een lange nacht-busrit van 11u (bij momenten nogal bochtig) zijn Caroline, Andreas en ik in San Cristobal de las Casas aangekomen in Chiapas. Hier is het merkbaar frisser, maar de huizen zijn gelukkig in vrolijke kleuren geschilderd ;)
later meer nieuws...
groetjes, Isabelle en Andreas
zondag 8 februari 2009
Hello,
In Oaxaca hebben we zowat alle musts bezocht: het oude dominicanenklooster Santo Domingo, Mitla, de gigantische en 2000 jaar oude boom El Tule, de markt, el museo de textile, Teotitlán del Valle (een dorpje waar tapijten geweefd worden) , San Martín Tilcajete (een dorp waar houten figuurtjes gemaakt worden), San Pablo Etla, en San Agustín, waar Francisco Toledo (bekende schilder uit Oaxaca) een prachtig museum heeft gemaakt van een oude stof en textielfabriek.
We hebben hier ook Andreas zijn verjaardag gevierd vorige maandag. 2 februari is hier een officële feestdag waarop heel veel mensen een “niño dios” kopen, een pop van het kind jezus die dan verkleed wordt als allerlei mensen: bv dokter, … Een beetje een raar zicht om volwassenen met zo’n pop over straat te zien lopen.
niño dios, gekleed als dokter
CASA (Centro Artístico de San Agustín) met een tentoonstelling van vliegers gemaakt van allerlei soorten papier.
laguna de Chacahua
een paard op het strand van Chacahua
pelikaanvogels
Na anderhalve dag Chacahua keerden we terug naar Puerto Escondido, om vandaaruit naar El Mazunte te gaan, een ander paradijselijk plekje aan de kust, eveneens een stoffig dorp, met een schildpaddenmuseum, één hoofdstraat en veel (al dan niet overjaarse) hippies. De natuur is er buitengewoon mooi, en ook hier is het nog niet al té toeristisch… In Mazunte deden we ook een tripje met een lancha, ditmaal op de open zee, waar we heelder scholen dolfijnen uit het water zagen opspringen,”golfina” schildpadden zagen voorbijdrijven, etc. Soms kan je er ook walvissen zien, maar wij hadden blijkbaar niet de goede dag gekozen J
Voor de rest hebben we er wat gezwommen, gebaad in een natuurlijke yacuzzi, gewandeld langs de kustpaadjes in de tropische warmte, naar de zonsopgang gekeken, in de zon gelegen, geluierd, gegeten, cocktails gedronken… kortom een zalig leventje geleid! J We zijn wél zowat elke dag om 7u of vroeger opgestaan!
een strand in El Mazunte
zonsopgang in Mazunte
In Oaxaca hebben we zowat alle musts bezocht: het oude dominicanenklooster Santo Domingo, Mitla, de gigantische en 2000 jaar oude boom El Tule, de markt, el museo de textile, Teotitlán del Valle (een dorpje waar tapijten geweefd worden) , San Martín Tilcajete (een dorp waar houten figuurtjes gemaakt worden), San Pablo Etla, en San Agustín, waar Francisco Toledo (bekende schilder uit Oaxaca) een prachtig museum heeft gemaakt van een oude stof en textielfabriek.
We hebben hier ook Andreas zijn verjaardag gevierd vorige maandag. 2 februari is hier een officële feestdag waarop heel veel mensen een “niño dios” kopen, een pop van het kind jezus die dan verkleed wordt als allerlei mensen: bv dokter, … Een beetje een raar zicht om volwassenen met zo’n pop over straat te zien lopen.
niño dios, gekleed als dokter
CASA (Centro Artístico de San Agustín) met een tentoonstelling van vliegers gemaakt van allerlei soorten papier.Vorige dinsdag zijn we vertrokken naar Puerto Escondido, een kuststadje van de staat Oaxaca. Wat vroeger een aangenaam dorpje aan de zee was, is nu toch wat groter geworden en veel toeristischer… We kozen er dan ook voor om Chacahua te bezoeken, een zanderig dorp van strooien hutjes en een 700-tal inwoners gelegen aan een prachtige lagune. (Marjan, dank je wel voor de tip!!!) De zee en een meer lopen er in elkaar over. Met een bootje en een deskundige gids vaarden we rond op de lagune en in de mangroves. Hij toonde ons verschillende vogelsoorten (pelikanen, valken, reigers: witte en blauwe, gieren, meeuwen,…) In de tunnels van de mangroves zagen we fluogekleurde krabjes die zich in de wortels van de “bomen” nestelen, er groeien ook oesters en mosselen op de planten! In de lagune wonen ook enkele krokodillen, maar die zagen we (gelukkig?) niet. We zagen er wel in el cocodrilario, op de oever. ‘s Avonds gingen we er nog eens op uit met “la lancha” en zagen we fosforiserend plankton. Onze handen leken wel lampjes in het water! In Chacuahua zelf is eigenlijk echt niets buiten zand, water, en wat mensen die er in cabañas komen logeren of in een hangmat ;) Hopelijk blijft dit nog enige tijd zo, en wordt het hier ook niet volgebouwd zoals in Puerto.
laguna de Chacahua
een paard op het strand van Chacahua
pelikaanvogelsNa anderhalve dag Chacahua keerden we terug naar Puerto Escondido, om vandaaruit naar El Mazunte te gaan, een ander paradijselijk plekje aan de kust, eveneens een stoffig dorp, met een schildpaddenmuseum, één hoofdstraat en veel (al dan niet overjaarse) hippies. De natuur is er buitengewoon mooi, en ook hier is het nog niet al té toeristisch… In Mazunte deden we ook een tripje met een lancha, ditmaal op de open zee, waar we heelder scholen dolfijnen uit het water zagen opspringen,”golfina” schildpadden zagen voorbijdrijven, etc. Soms kan je er ook walvissen zien, maar wij hadden blijkbaar niet de goede dag gekozen J
Voor de rest hebben we er wat gezwommen, gebaad in een natuurlijke yacuzzi, gewandeld langs de kustpaadjes in de tropische warmte, naar de zonsopgang gekeken, in de zon gelegen, geluierd, gegeten, cocktails gedronken… kortom een zalig leventje geleid! J We zijn wél zowat elke dag om 7u of vroeger opgestaan!
een strand in El Mazunte
zonsopgang in MazunteNu zijn we terug in Oaxaca (stad) en wachten we op Caroline (een vriendin uit België). Met haar zullen we vermoedelijk dinsdag richting Chiapas en Guatemala trekken. We kijken er al naar uit!
donderdag 29 januari 2009
guadalajara - patzcuaro - morelia - oaxaca
Hoi allemaal,
Hier nog eens wat nieuws over onze belevenissen. In Guadalajara hebben we ook Tequila bezocht, het dorp waar -rara...- tequila gemaakt wordt van de blauwe agave. Na een korte uitleg bij een destilleerderij, bezochten we het huis "José Cuervo".
de raaf die het merkteken is van de tequila "José Cuervo"
mijn Mexicaanse ouders Jorge en Mariju
Janitzio
Na het bezoeken van Janitzio reden we door naar Patzcuaro, een klein stadje verderop. We sliepen er in een Posada. Allez, slapen is veel gezegd! We hadden een kamer van 4 gereserveerd, maar mijn gastouders zijn behoorlijke snurkers...dus van slapen kwam niet veel in huis :) Dinsdagochtend zijn we dan verdergereden naar de Tarasca-ruines van Tzintzuntzan.
Tzintzuntzan
‘s Middags reden we dan verder naar Morelia, een koloniale stad met Spaanse trekjes. Na daar gegeten te hebben rond een uur of 5 ‘s middags, vertrokken we dan uiteindelijk door naar Oaxaca, nog zo’n 10uur te rijden.
de kathedraal van Morelia
Om 3u zijn we hier toegekomen, doodmoe maar tevreden!
Gisteren hebben Andreas en ik wat rondgelopen in het centrum, en in de prachtige artesanía-winkels en markt. We hebben ons al moeten inhouden om niets te kopen! Hihi
Vanmorgen zijn we met Carlos, een klasgenoot van mij van toen ik hier een jaar op uitwisseling was, naar Monte Albán gegaan, ruines van een stad van de Zapoteken, op een heuvel in de buurt van de stad. Morgen bezoeken we normaal gezien Mitla.
Hier nog eens wat nieuws over onze belevenissen. In Guadalajara hebben we ook Tequila bezocht, het dorp waar -rara...- tequila gemaakt wordt van de blauwe agave. Na een korte uitleg bij een destilleerderij, bezochten we het huis "José Cuervo".
de raaf die het merkteken is van de tequila "José Cuervo"
We bezochten ook Tlaquepaque, de mariachi-wijk in Guadalajara met mijn gastbroer en gastzus (Denise en Jorge)
Ondertussen zijn we in Oaxaca aanbeland. Vanuit Guadalajara zijn we maandagochtend met mijn gastouders (Jorge en Mariju, die je ook op de foto hieronder ziet) met de auto vertrokken naar Patzcuaro en het bekende meer ervan. Met een bootje bezochten we het eilandje Janitzio. Het meer op zich is best wel mooi, maar redelijk vuil. In de staat Michoacán zijn blijkbaar nogal veel meren, het ene al mooier dan het andere...
mijn Mexicaanse ouders Jorge en Mariju
Janitzio Na het bezoeken van Janitzio reden we door naar Patzcuaro, een klein stadje verderop. We sliepen er in een Posada. Allez, slapen is veel gezegd! We hadden een kamer van 4 gereserveerd, maar mijn gastouders zijn behoorlijke snurkers...dus van slapen kwam niet veel in huis :) Dinsdagochtend zijn we dan verdergereden naar de Tarasca-ruines van Tzintzuntzan.
Tzintzuntzan‘s Middags reden we dan verder naar Morelia, een koloniale stad met Spaanse trekjes. Na daar gegeten te hebben rond een uur of 5 ‘s middags, vertrokken we dan uiteindelijk door naar Oaxaca, nog zo’n 10uur te rijden.
de kathedraal van MoreliaOm 3u zijn we hier toegekomen, doodmoe maar tevreden!
Gisteren hebben Andreas en ik wat rondgelopen in het centrum, en in de prachtige artesanía-winkels en markt. We hebben ons al moeten inhouden om niets te kopen! Hihi
Vanmorgen zijn we met Carlos, een klasgenoot van mij van toen ik hier een jaar op uitwisseling was, naar Monte Albán gegaan, ruines van een stad van de Zapoteken, op een heuvel in de buurt van de stad. Morgen bezoeken we normaal gezien Mitla.
zondag 25 januari 2009
enkele weetjes
* Het minimumsalaris van de Mexicanen is 55 pesos per dag, wat ongeveer overeen komt met 2,5€.
* Blijkbaar verdienen mensen die aan de lichten de voorruiten van de auto's wassen op een goede dag 270 pesos, en op een mindere dag rond de 150 pesos. Dit maakt dat veel mensen dan ook voor deze "job" kiezen... Armoede en miserie zie je hier overal. Moeders die met hun kinderen aan een touw rondlopen en geld vragen, bedelaars aan kerken, langs de kant van de weg, gehandicapten, etc. Mensen zijn zeer creatief in het bedenken van allerlei klusje om geld te verdienen.
* Je kan hier ook zeer uiteenlopende dingen kopen om te eten: elote (maiskolf op een stokje met mayonaise, limoensap, chili en parmesaan), esquite (gekookte mais in een bekertje met dezelfde ingrediënten), gefrituurde worstjes, stukjes suikerriet, allerlei soorten fruit, taco's, torta's (broodjes met allerlei dingen tussen, vooral vlees...) Hier in Guadalajara is de torta ahogada een typisch gerecht: dat is een "verdronken" torta, dwz dat je je torta krijgt, en je kan die dan in een saus dopen, al dan niet pikant ;)
* Bij ongeveer alle gerechten krijg je limoen, en hier in Guadalajara wordt ook enorm veel "queso fundido" of gesmolten kaas gegeten. Gisteren had ik (Isabelle) bv visfilet besteld, en ik kreeg ook effectief vis te eten, maar dan overgoten met kaas, die gegratineerd was. Wel wat zwaar allemaal ;) Andreas had "medallón de res" besteld, en kreeg een lekker stukje rundsvlees, op een schijfje nopal (cactus), en bovenop ook een laag kaas...
Gelukkig hebben we nog geen last gehad van de "wraak van Moctezuma" zoals diarree wel eens genoemd wordt hier... hout vasthouden!
* We kregen al een paar keer de vraag wat "mamasota" betekent. Als mannen een meisje aantrekkelijk vinden, roepen ze haar wel eens na met "mamacita". (als je -ita of -ito achter een woord zet, krijg je het verkleinwoord; -ota is eigenlijk gewoon een achtervoegsel om een woord te vergroten.
* Het beroemde "mañana" zijn de Mexicanen ook nog niet verleerd... Ik moet er toch steeds terug aan wennen. Om 12 vertrekken wordt steevast een paar uur later... Ach ja, als je die tijdspanne incalculeert, valt er wel mee te leven ;)
* Ondanks het feit dat er in Mexico veel (goede) koffie wordt geproduceerd, drinken de meeste Mexicanen oploskoffie, en dan vooral Nescafé... Dat is meestal goedkoper, en minder werk. Om een goeie koffie te krijgen, moet je dikwijls lang zoeken... Gelukkig weet de Rough Guide soms raad ;) Qua prijzen heeft ie het anders wel vaak mis.
* Het weer is hier geweldig... de zon schijnt zo ongeveer elke dag, wat soms wel vermoeiend is als je rondwandelt... maar we klagen niet!
* Blijkbaar verdienen mensen die aan de lichten de voorruiten van de auto's wassen op een goede dag 270 pesos, en op een mindere dag rond de 150 pesos. Dit maakt dat veel mensen dan ook voor deze "job" kiezen... Armoede en miserie zie je hier overal. Moeders die met hun kinderen aan een touw rondlopen en geld vragen, bedelaars aan kerken, langs de kant van de weg, gehandicapten, etc. Mensen zijn zeer creatief in het bedenken van allerlei klusje om geld te verdienen.
* Je kan hier ook zeer uiteenlopende dingen kopen om te eten: elote (maiskolf op een stokje met mayonaise, limoensap, chili en parmesaan), esquite (gekookte mais in een bekertje met dezelfde ingrediënten), gefrituurde worstjes, stukjes suikerriet, allerlei soorten fruit, taco's, torta's (broodjes met allerlei dingen tussen, vooral vlees...) Hier in Guadalajara is de torta ahogada een typisch gerecht: dat is een "verdronken" torta, dwz dat je je torta krijgt, en je kan die dan in een saus dopen, al dan niet pikant ;)
* Bij ongeveer alle gerechten krijg je limoen, en hier in Guadalajara wordt ook enorm veel "queso fundido" of gesmolten kaas gegeten. Gisteren had ik (Isabelle) bv visfilet besteld, en ik kreeg ook effectief vis te eten, maar dan overgoten met kaas, die gegratineerd was. Wel wat zwaar allemaal ;) Andreas had "medallón de res" besteld, en kreeg een lekker stukje rundsvlees, op een schijfje nopal (cactus), en bovenop ook een laag kaas...
Gelukkig hebben we nog geen last gehad van de "wraak van Moctezuma" zoals diarree wel eens genoemd wordt hier... hout vasthouden!
* We kregen al een paar keer de vraag wat "mamasota" betekent. Als mannen een meisje aantrekkelijk vinden, roepen ze haar wel eens na met "mamacita". (als je -ita of -ito achter een woord zet, krijg je het verkleinwoord; -ota is eigenlijk gewoon een achtervoegsel om een woord te vergroten.
* Het beroemde "mañana" zijn de Mexicanen ook nog niet verleerd... Ik moet er toch steeds terug aan wennen. Om 12 vertrekken wordt steevast een paar uur later... Ach ja, als je die tijdspanne incalculeert, valt er wel mee te leven ;)
* Ondanks het feit dat er in Mexico veel (goede) koffie wordt geproduceerd, drinken de meeste Mexicanen oploskoffie, en dan vooral Nescafé... Dat is meestal goedkoper, en minder werk. Om een goeie koffie te krijgen, moet je dikwijls lang zoeken... Gelukkig weet de Rough Guide soms raad ;) Qua prijzen heeft ie het anders wel vaak mis.
* Het weer is hier geweldig... de zon schijnt zo ongeveer elke dag, wat soms wel vermoeiend is als je rondwandelt... maar we klagen niet!
vrijdag 23 januari 2009
San Miguel de Allende - Guadalajara
Zoals jullie al konden lezen zijn we na San Miguel de Allende naar Guanajuato gegaan, een voormalige zilvermijnstad. Haar geschiedenis is dan ook zeer bewogen geweest. Een mooie stad die zich in een dal en op de flanken van de bergen bevindt, stevige kuiten krijg je er wel van. Met veel callejones: steegjes. Ook hier zijn we de culturele tour opgegaan en hebben we het geboortehuis van Diego Rivera bezocht.
Dinsdagmiddag hebben we dan de bus genomen naar Guadalajara, waar jorge (Isabelle's gastbroer) en Jorge (de gastvader) ons stonden op te wachten aan het enorme busstation. Guadalajara is één van de grotere steden van Mexico. Gisteren hebben we voornamelijk in het centrum van de stad rondgewandeld en rondgekeken, vandaag hebben we de wijk Zapopan bezocht, waar alweer een basiliek voor de virgen de Guadalupe te bewonderen valt en enkele musea. (het museum van de huichol-indianen die overigens prachtige artesanale werkjes maken met kraaltjes). We zijn ook in het museum voor moderne kunst geweest daar. Zoals jullie zien, vervelen we ons niet. :) En 's avonds werden we meegetroond naar el Bariachi, een grote bar met een live mariachi groep. Het zat er stampvol en af en toe kregen klanten 'onder lichte dwang' een tequilashotje toegediend...dit alles gepaard met veel gefluit en geroep...
Dit was het voor deze keer...
groetjes
Dinsdagmiddag hebben we dan de bus genomen naar Guadalajara, waar jorge (Isabelle's gastbroer) en Jorge (de gastvader) ons stonden op te wachten aan het enorme busstation. Guadalajara is één van de grotere steden van Mexico. Gisteren hebben we voornamelijk in het centrum van de stad rondgewandeld en rondgekeken, vandaag hebben we de wijk Zapopan bezocht, waar alweer een basiliek voor de virgen de Guadalupe te bewonderen valt en enkele musea. (het museum van de huichol-indianen die overigens prachtige artesanale werkjes maken met kraaltjes). We zijn ook in het museum voor moderne kunst geweest daar. Zoals jullie zien, vervelen we ons niet. :) En 's avonds werden we meegetroond naar el Bariachi, een grote bar met een live mariachi groep. Het zat er stampvol en af en toe kregen klanten 'onder lichte dwang' een tequilashotje toegediend...dit alles gepaard met veel gefluit en geroep...
Dit was het voor deze keer...
groetjes
zondag 18 januari 2009
van Mexico stad naar San Miguel de Allende
Hoi,
Hier nog eens wat meer nieuws over onze belevenissen in het verre Mexico.
Na 5 dagen vanalles te hebben bezocht in Mexico stad (o.a. het antropologisch museum, de ruines van Teotihuacán, de basiliek van de maagd van Guadalupe waar veel bedevaarders waren, zelfs met de fiets! , la Plaza de las tres culturas: Tlatelolco, plaza Garibaldi met de mariachis die je kan inhuren, Coyoacán: de "bohémien"wijk waar Frida Kahlo en Diego Rivera woonden, Tepoztlán: een "magisch" dorpje in de buurt van de stad, enz...) zijn we vanmorgen (zondag 18/1) met de bus naar San Miguel de Allende gekomen. We hebben (per ongeluk, en omdat die bus het snelst vertrok) een zeer luxueuze bus genomen, hihi, met maar 24 plaatsen (en dus véél beenruimte, internet, een hapje en een drankje, enz...) We voelden ons niet echt op ons gemak ;)
Na het drukke Mexico stad is San Miguel een verademing, het is een klein kleurrijk koloniaal stadje met een kerk die verdacht veel lijkt op de Notre Dame van Parijs. Er lopen hier wel massa's toeristen rond, vooral Amerikanen met als gemiddelde leeftijd 75 jaar...
We blijven hier nog tot dinsdagochtend, dan trekken we verder naar Guanajuato, om vandaaruit naar Guadalajara te gaan, waar Isabelle's gastfamilie ons verwacht.
maskers van de "lucha libre"
Wist je dat?
* de metro in Mexico stad veel properder is dan eender welke metro in Europa? Er lopen dan ook voortdurend vegers rond. Er wordt ook niet gerookt in de metrogangen... in tegenstelling tot bv in Madrid.
* je in de metro of op een bus werkelijk álles kan kopen voor de gemiddelde prijs van 10 pesos? (naalden, cd's met de best of de 60's, 70's, 80's, 90's, dvd's om te leren salsa of tangodansen, thee die je zogezegd geneest van kanker en andere ziektes, snoepjes, knutselboekjes voor kinderen, handleidingen voor de Spaanse spelling, enz...)
* toen we de basiliek van de virgen de Guadalupe terug buiten gingen, er een aantal bedevaarders (die met de fiets) nogal hard tegen elkaar zeiden: "Miren al flaco" en daarbij veelbetekend naar Andreas keken... (flaco = dun of mager)
* dat Isabelle ook al werd nageroepen op straat? mamasota
* dat Andreas al heel goed taco's kan maken van zijn eten?
* dat Andreas tot scha en schande geleerd heeft om in Mexico niet te zeggen dat hij een "belga" is... (Mexicanen hebben bijna voor elk woord een dubbele betekenis...)
* dat je op de foto hieronder niet de metro ziet, maar een rolband die speciaal is aangelegd zodat de mensen die de heilige maagd willen zien niet te lang blijven stilstaan
Na 5 dagen vanalles te hebben bezocht in Mexico stad (o.a. het antropologisch museum, de ruines van Teotihuacán, de basiliek van de maagd van Guadalupe waar veel bedevaarders waren, zelfs met de fiets! , la Plaza de las tres culturas: Tlatelolco, plaza Garibaldi met de mariachis die je kan inhuren, Coyoacán: de "bohémien"wijk waar Frida Kahlo en Diego Rivera woonden, Tepoztlán: een "magisch" dorpje in de buurt van de stad, enz...) zijn we vanmorgen (zondag 18/1) met de bus naar San Miguel de Allende gekomen. We hebben (per ongeluk, en omdat die bus het snelst vertrok) een zeer luxueuze bus genomen, hihi, met maar 24 plaatsen (en dus véél beenruimte, internet, een hapje en een drankje, enz...) We voelden ons niet echt op ons gemak ;)
Na het drukke Mexico stad is San Miguel een verademing, het is een klein kleurrijk koloniaal stadje met een kerk die verdacht veel lijkt op de Notre Dame van Parijs. Er lopen hier wel massa's toeristen rond, vooral Amerikanen met als gemiddelde leeftijd 75 jaar...
We blijven hier nog tot dinsdagochtend, dan trekken we verder naar Guanajuato, om vandaaruit naar Guadalajara te gaan, waar Isabelle's gastfamilie ons verwacht.
maskers van de "lucha libre"Wist je dat?
* de metro in Mexico stad veel properder is dan eender welke metro in Europa? Er lopen dan ook voortdurend vegers rond. Er wordt ook niet gerookt in de metrogangen... in tegenstelling tot bv in Madrid.
* je in de metro of op een bus werkelijk álles kan kopen voor de gemiddelde prijs van 10 pesos? (naalden, cd's met de best of de 60's, 70's, 80's, 90's, dvd's om te leren salsa of tangodansen, thee die je zogezegd geneest van kanker en andere ziektes, snoepjes, knutselboekjes voor kinderen, handleidingen voor de Spaanse spelling, enz...)
* toen we de basiliek van de virgen de Guadalupe terug buiten gingen, er een aantal bedevaarders (die met de fiets) nogal hard tegen elkaar zeiden: "Miren al flaco" en daarbij veelbetekend naar Andreas keken... (flaco = dun of mager)
* dat Isabelle ook al werd nageroepen op straat? mamasota
* dat Andreas al heel goed taco's kan maken van zijn eten?
* dat Andreas tot scha en schande geleerd heeft om in Mexico niet te zeggen dat hij een "belga" is... (Mexicanen hebben bijna voor elk woord een dubbele betekenis...)
* dat je op de foto hieronder niet de metro ziet, maar een rolband die speciaal is aangelegd zodat de mensen die de heilige maagd willen zien niet te lang blijven stilstaan
woensdag 14 januari 2009
bericht uit Mexico stad
Hoi iedereen,
Ondertussen hebben we bijna 2 dagen achter de rug in Mexico stad.
Maandagavond zijn we na een lange en behoorlijk vermoeiende reis aangekomen in el DF. Onze bagage is pas gisteren toegekomen, die was in Miami niet op tijd op onze vlucht geraakt ;)
Gisteren (dinsdag) hebben we het historisch centrum van de stad al verkend, de kathedraal, Palacio de Bellas Artes (met een aantal bekende muurschilderingen van oa Diego Rivera, Siqueiros, en een interessante tentoonstelling van een schilder: Gilberto Aceves Navarro.
´s Middags hebben we vlakbij de Zocalo gegeten bovenop een hotel met Fabiola en Joel, bij wie we ook logeren. Fabiola is een achternichtje van mijn gastfamilie uit Oaxaca.
We hebben ook nog het museum van de Templo Mayor bezocht, en ´s avonds werden we weer meegetroond naar de verjaardag van Paco, nog een andere achterneef.
Vandaag zijn we al naar het nationale antropologisch museum geweest, gigantisch groot!
Zodadelijk proberen we nog op de torre latinoamericana te geraken om van het uitzicht van de stad te genieten, hopelijk is er niet al te veel smog...
Even voor de nieuwsgierigen: het is hier warmer dan in België, maar we lopen nog met verschillende laagjes kleren aan, hoor! Blijkbaar is er een "frente frio" aangekomen, waardoor we het niet al te warm hebben...
Er hebben hier al mensen voorgesteld om Andreas aan een job te helpen om bodems te saneren... zodat ie hier rijk kan worden! :)
Enfin, zoals jullie zien vervelen we ons niet!
tot een volgende keer,
groetjes,
i en a
Ondertussen hebben we bijna 2 dagen achter de rug in Mexico stad.
Maandagavond zijn we na een lange en behoorlijk vermoeiende reis aangekomen in el DF. Onze bagage is pas gisteren toegekomen, die was in Miami niet op tijd op onze vlucht geraakt ;)
Gisteren (dinsdag) hebben we het historisch centrum van de stad al verkend, de kathedraal, Palacio de Bellas Artes (met een aantal bekende muurschilderingen van oa Diego Rivera, Siqueiros, en een interessante tentoonstelling van een schilder: Gilberto Aceves Navarro.
´s Middags hebben we vlakbij de Zocalo gegeten bovenop een hotel met Fabiola en Joel, bij wie we ook logeren. Fabiola is een achternichtje van mijn gastfamilie uit Oaxaca.
We hebben ook nog het museum van de Templo Mayor bezocht, en ´s avonds werden we weer meegetroond naar de verjaardag van Paco, nog een andere achterneef.
Vandaag zijn we al naar het nationale antropologisch museum geweest, gigantisch groot!
Zodadelijk proberen we nog op de torre latinoamericana te geraken om van het uitzicht van de stad te genieten, hopelijk is er niet al te veel smog...
Even voor de nieuwsgierigen: het is hier warmer dan in België, maar we lopen nog met verschillende laagjes kleren aan, hoor! Blijkbaar is er een "frente frio" aangekomen, waardoor we het niet al te warm hebben...
Er hebben hier al mensen voorgesteld om Andreas aan een job te helpen om bodems te saneren... zodat ie hier rijk kan worden! :)
Enfin, zoals jullie zien vervelen we ons niet!
tot een volgende keer,
groetjes,
i en a
zondag 11 januari 2009
vooraf
Hoi,
Na het wegbrengen van Guust, (voor diegenen die hem (nog) niet kennen, Guust is onze geweldige kat), en tussen het opruimen, stofvegen, en inpakken door nog even een berichtje:
Morgenvroeg vertrekken wij om 10u vanuit Zaventem. We vliegen via Zürich en Miami naar Mexico stad, waar we morgenavond 22.15u plaatselijke tijd (of 5.15u Belgische tijd) zullen aankomen, en hopelijk opgewacht worden door enkele "verre familieleden" die in el "Distrito Federal" wonen.
groetjes, i
Na het wegbrengen van Guust, (voor diegenen die hem (nog) niet kennen, Guust is onze geweldige kat), en tussen het opruimen, stofvegen, en inpakken door nog even een berichtje:
Morgenvroeg vertrekken wij om 10u vanuit Zaventem. We vliegen via Zürich en Miami naar Mexico stad, waar we morgenavond 22.15u plaatselijke tijd (of 5.15u Belgische tijd) zullen aankomen, en hopelijk opgewacht worden door enkele "verre familieleden" die in el "Distrito Federal" wonen.
groetjes, i
maandag 5 januari 2009
de test van de blog
Na veel zoeken en niet beslissen eindelijk onze blog vastgelegd. Hopelijk vinden jullie hem ok.... en wij ook..
Abonneren op:
Posts (Atom)
